دوره 20، شماره 79 - ( 11-1399 )
جلد 20 شماره 79 صفحات 54-9 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
rajabpour H, momeni F, nasiri aghdam A. (2021). Measuring Inclusive Development in Iran (1981-2016). refahj. 20(79), 9-54.
URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-3566-fa.html
URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-3566-fa.html
رجب پور حسین، مومنی فرشاد، نصیری اقدم علی. اندازه‌گیری توسعه فراگیر در ایران (1395-1360) رفاه اجتماعی 1399; 20 (79) :54-9
چکیده: (2220 مشاهده)
مقدمه: مفهوم «توسعه فراگیر» با این هدف بسط یافته است تا تأکید ویژه‌ای بر جنبه‌های اجتماعی و سیاسی توسعه داشته باشد. در تبیین این مفهوم، مؤلفه نحوه توزیع مواهب توسعه بین بخشهای گوناگون جامعه، به‌ویژه گروههای محروم و اقلیتهای اجتماعی (مانند جوانان، زنان، اقلیتهای قومی، مذهبی و ...) در کانون توجه قرار می‌گیرد. هدف از مطالعه حاضر ارائه شاخصی برای ارزیابی فراگیر بودن توسعه در ایران در سالهای پس از انقلاب (1395-1360) است.
روش: این مطالعه با استفاده از داده‌های آماری و برپایه روش ساخت شاخصهای ترکیبی، شاخص توسعه‌ای مرکب از 5 بعد و 10 مؤلفه را برای سنجش وضعیت فراگیر بودن توسعه در ایران تهیه کرده است.
یافته‌ها: شاخص توسعه فراگیر طی بالغ بر سه دهه گذشته بهبود یافته، اما روند بهبود در یک دهه گذشته با شوکهای سختی روبهرو شده و هنوز به جایگاه قبلی باز نگشته است.
بحث: تحقیق حاضر می‌تواند ناپایدار و برگشت‌پذیر بودن دستاوردهای توسعه در کشور را نشان دهد. این نتایج همچنین حاکی از آن است که در یک دهه گذشته واگرایی میان روند رشد اقتصادی با سایر متغیرهای توسعه‌ای افزایش یافته و رشد اقتصادی به قیمت تخریب محیط زیست، کاهش همبستگی اجتماعی و تضییع حقوق نسلهای آتی و در کل کاهش فراگیری به‌دست آمده است.
به نظر می‌رسد سیاست‌گذاران باید توجه جدی‌تری به تبعات اجتماعی و زیست‌محیطی سیاستهای توسعه‌ای داشته و همچنین اشتغال‌زایی و فقرزدایی را به محورهای اصلی طراحی استراتژی رشد تبدیل کنند. دست آخر اینکه بهبود حکمرانی یک عنصر ضروری برای فراگیرتر کردن توسعه در ایران کنونی است.
روش: این مطالعه با استفاده از داده‌های آماری و برپایه روش ساخت شاخصهای ترکیبی، شاخص توسعه‌ای مرکب از 5 بعد و 10 مؤلفه را برای سنجش وضعیت فراگیر بودن توسعه در ایران تهیه کرده است.
یافته‌ها: شاخص توسعه فراگیر طی بالغ بر سه دهه گذشته بهبود یافته، اما روند بهبود در یک دهه گذشته با شوکهای سختی روبهرو شده و هنوز به جایگاه قبلی باز نگشته است.
بحث: تحقیق حاضر می‌تواند ناپایدار و برگشت‌پذیر بودن دستاوردهای توسعه در کشور را نشان دهد. این نتایج همچنین حاکی از آن است که در یک دهه گذشته واگرایی میان روند رشد اقتصادی با سایر متغیرهای توسعه‌ای افزایش یافته و رشد اقتصادی به قیمت تخریب محیط زیست، کاهش همبستگی اجتماعی و تضییع حقوق نسلهای آتی و در کل کاهش فراگیری به‌دست آمده است.
به نظر می‌رسد سیاست‌گذاران باید توجه جدی‌تری به تبعات اجتماعی و زیست‌محیطی سیاستهای توسعه‌ای داشته و همچنین اشتغال‌زایی و فقرزدایی را به محورهای اصلی طراحی استراتژی رشد تبدیل کنند. دست آخر اینکه بهبود حکمرانی یک عنصر ضروری برای فراگیرتر کردن توسعه در ایران کنونی است.
نوع مطالعه: اصیل |
موضوع مقاله:
رفاه اجتماعی
دریافت: 1398/11/5 | پذیرش: 1399/5/26 | انتشار: 1400/1/14
دریافت: 1398/11/5 | پذیرش: 1399/5/26 | انتشار: 1400/1/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه رفاه اجتماعی
تهران، اوین، بلوار دانشجو، خ کودکیار، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، ساختمان فارابی
تلفن دفتر نشریه: 02171732851
وب سایت: http://refahj.uswr.ac.ir
ایمیل: refahj@uswr.ac.ir
