چکیده: (2198 مشاهده)
چکیده
مقدمه: تالاسمی یکی از مهمترین بیماریهای مزمن ارثی است. این بیماری، عوارض متعدد جسمی مانند کم خونی ؛ روانی مانند افسردگی و ناامیدی و همچنین اجتماعی مانند دوری از اجتماع و انزوا ایجاد میکند که با انجام درمان منظم و مرتب میتوان آنها را تا حدودی کاهش داد. هدف پژوهش حاضر واکاوی زیست اجتماعی بیماران مبتلا به تالاسمی با اتکا به روش دادهبنیاد میباشد.
روش: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان و مردان مبتلا به بیماری تالاسمی ساکن شهرستان خرمشهر در رده سنی 20 تا 50 سال است که با استفاده از روش نمونهگیری غیرتصادفی و با تکیه بر اصول «گزینش مبتنی بر معیار» و روش هدفمند 15 نفر از این تعداد با معیار اشباع نظری به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات نیز مصاحبه بدون ساختار میباشد که جهت ارزیابی اعتبار روشهای کنترل یا اعتباریابی توسط اعضا و مقایسه تحلیلی و برای پایایی، خوداری کردن از طولانی شدن زمان جمعآوری داده(انجام مصاحبهها) تا حد امکان مبنا قرار گرفت. جهت تحلیل دادهها از روش تحلیل محتوای کیفی به صورت کدگذاری (باز، محوری و گزینشی) استفاده شد.
یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که مقولات اجتماعی و روانشناختی از مقولههای موثر در تجربه زیستی بیماران مبتلا به تالاسمی در مواجهه با خانواده و جامعه می باشند. از بین عوامل اجتماعی تاثیر سه مورد (حمایت اجتماعی، انسداد اجتماعی و ناامیدی اجتماعی) که یک عامل آن مثبت و دو عامل دیگر منفی میباشند، از همه بیشتر است. همچنین مهترین عوامل روانشناختی که بر بیماران تالاسمی در مواجهه با جامعه موثر تشخیص داده شدهاند، عبارتند از: امیدواری، اعتماد و انزوا.
بحث: همان طور که در گفتگوهای بیماران تالاسمی پیداست، بیمار بودن تنها بخشی از مشکل این افراد است و شاید تلختر از این مشکل نادیده گرفتن شدن توسط افراد خانواده و جامعه با تبعیض قائل شدن و ایجاد مانع برای حضور آنها در جامعه می باشد.
شمارهی مقاله: 4
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی اجتماعی دریافت: 1402/3/21 | پذیرش: 1403/5/1 | انتشار: 1403/7/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول