چکیده: (2369 مشاهده)
مقدمه: تالاسمی یکی از مهمترین بیماریهای مزمن ارثی است. این بیماری، عوارض متعدد جسمی مانند کمخونی؛ روانی مانند افسردگی و ناامیدی و همچنین اجتماعی مانند دوری از اجتماع و انزوا را ایجاد میکند که با انجام درمان منظم و مرتب میتوان آنها را تا حدودی کاهش داد. هدف پژوهش حاضر واکاوی تجربهزیسته بیماران مبتلا به تالاسمی با اتکا به روش دادهبنیاد است.
روش: مشارکتکنندگان پژوهش شامل 15 نفر از زنان و مردان مبتلا به بیماری تالاسمی ساکن شهرستان خرمشهر در رده سنی 20 تا 50 سال بودند که با استفاده از روش نمونهگیری غیرتصادفی و با تکیه بر اصول «گزینش مبتنی بر معیار» و روش هدفمند با معیار اشباع نظری انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات نیز مصاحبه بدون ساختار بود و برای ارزیابی اعتبار روشهای کنترل یا اعتباریابی توسط اعضا و مقایسه تحلیلی و برای پایایی، خودداریکردن از طولانیشدن زمان جمعآوری داده (انجام مصاحبهها) تا حد امکان مبنا قرار گرفت.
یافتهها: مقولات اجتماعی و روانشناختی از مقولههای مؤثر در تجربهزیسته بیماران مبتلا به تالاسمی در مواجهه با خانواده و جامعه بودند. از بین عوامل اجتماعی تأثیر سه مورد (حمایت اجتماعی، انسداد اجتماعی و ناامیدی اجتماعی)، از همه بیشتر است. همچنین مهمترین عوامل روانشناختی که بر بیماران تالاسمی در مواجهه با جامعه مؤثر تشخیص داده شدهاند، عبارتند از: امیدواری، اعتماد و انزوا.
بحث: همانطور که در گفتگوهای بیماران تالاسمی پیداست، بیماربودن تنها بخشی از مشکل این افراد است و شاید تلختر از این مشکل نادیده گرفته شدن توسط افراد خانواده و جامعه با تبعیض قائلشدن و ایجاد مانع برای حضور آنها در جامعه است.
شمارهی مقاله: 4
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی اجتماعی دریافت: 1402/3/21 | پذیرش: 1403/5/1 | انتشار: 1403/7/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول