براساس ارزیابی جامعه منطقه دولت آباد، مشکلات عمده‌ای شامل بحران‌ بلوغ، کودکان خیابانی، مشکلات خانوادگی، مسائل تربیتی بچه‌ها و افزایش پدیده طلاق به‌عنوان مشکلات خاص منطقه مطرح شد و وضعیت طلاق به‌منظور ارائه اطلاعات به مشاوران و مقامات مسئول همچنین برای دست‌یابی به مهم‌ترین روش‌های پیش‌گیری و حل مهم‌ترین مشکلات پس از آن بررسی و انتخاب شد. در این بررسی ضمن بهره‌گیری از روش مصاحبه با افراد مطلقه و تکمیل پرسشنامه، تأثیر متغیرهای زمینه‌ای بر مدت زندگی مشترک و مشکلات پس از طلاق با استفاده از روش آزمون بقا Kaplan-Meier و تست log-rank مورد مطالعه قرار گرفت. از بین 45 زن و 24 مرد شرکت‌کننده در مطالعه، بیش‌ترین فراوانی گروه سنی آن‌ها در محدوده 26 تا 35 سال و میانگین مدت زندگی مشترک 62 ماه (با انحراف معیار 2/68) بوده است. میانگین سنی هنگام طلاق در زنان 6/2±6/24 و در مردان 3±8/29 سال بوده است. تحلیل آزمون بقا نشان داد که احتمال رخ‌داد طلاق پس از 100 ماه زندگی مشترک در افرادی که ازدواج تحمیلی را به عنوان یک عامل مهم منجر به طلاق ذکر کرده‌اند حدود 99 درصد و در افرادی که این عامل در طلاق آن‌ها نقشی نداشته است 22 درصد بوده است. گروه سنی افراد مطالعه شده، میانگین سنی هنگام طلاق، تعداد فرزندان زوجین، شیوه آشنایی (از بین متغیرهای زمینه‌ای) و ازدواج تحمیلی (از بین علل منجر به طلاق)، با میانگین مدت زندگی مشترک ارتباط آماری معنی‌داری داشته است. پس از طلاق زنان بیش‌تر با والدین و مردان بیش‌تر به تنهایی زندگی می‌کردند. عدم تفاهم اخلاقی (83 درصد)، اعتیاد (42 درصد) و دخالت خانواده‌ها (33 درصد) شایع‌ترین عوامل منجر به طلاق بوده‌‌اند. مشکلات مالی (30 درصد) و بیماری‌های روانی (24 درصد) موارد بعدی هستند. از بین مشکلات پس از طلاق، مشکلات تربیت فرزندان و احساس تنهایی در گروه‌های سنی بالاتر شایع‌تر بوده است. وجود مشکلات تربیتی فرزندان با تعداد آن‌ها ارتباط مستقیمی داشت. شدت مشکلات در ازدواج‌های فامیلی کم‌تر از سایر موارد بوده است. عدم امنیت اجتماعی در زنان بارزتر و احساس افسردگی در مردان شایع‌تر بوده است. به نظر افراد تحت مطالعه، بهترین راه پیشگیری از طلاق،‌ انتخاب درست همسر است و روش بعدی را مشاوره با متخصصان ذکر کرده‌اند.