مقدمه: هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین رابطۀ حمایت اجتماعی و سبک‌های مقابله با تاب‌آوری در نوجوانان بزهکار ساکن در کانون اصلاح و تربیت شهر تهران است.

روش: روش این پژوهش توصیفی و از نوع هم‌بستگی است؛ همچنین ۱۲۰ نوجوان پسر ساکن در کانون اصلاح و تربیت شهر تهران، با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده‌اند. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه‌های سبک‌های مدارای اندلر و پارکر (۱۹۹۰)، حمایت اجتماعی ادراک‌شدۀ واکس، فیلیپس، هالی، تامپسون، ویلیامز و استوارت (۱۹۸۶) و تاب‌آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) جمع‌آوری شده است. داده‌ها با روش‌های آماری هم‌بستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شده و

یافته‌ها: نتایج نشان داده است هم‌بستگی حمایت اجتماعی و سبک‌های مدارا با تاب‌آوری در نوجوانان کانون اصلاح و تربیت، معنی‌دار و مثبت است (01/0p<). همچنین حمایت اجتماعی و سبک مدارای مسئله‌محور، تاب‌آوری را پیش‌بینی می‌کند.

بحث: با‌توجه‌به یافته‌های این پژوهش، می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که افزایش حمایت اجتماعی نهاد‌های مربوط، خصوصاً خانواده‌ها از نوجوانان بزهکار، همچنین آموختن مهارت‌های اساسی و مفیدِ روش‌های مدارا با مشکلات، نقشی مهم در افزایش تاب‌آوری آنان دارد.