Ethics code: ETHICS-2402-1087
چکیده: (73 مشاهده)
مقدمه: جامعهستیزی به عنوان یک اختلال شخصیتی پیچیده، بر تعاملات فرد و درک احساسات تأثیر گذاشته و میتواند به رفتارهای آسیبرسان منجر شود. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی همدلی در رابطه بین جو عاطفی خانواده و همنشینی با همسالان بزهکار با شخصیت جامعهستیزی در نوجوانان انجام شد. روش: پژوهش حاضر، یک مطالعه مقطعی با طرح همبستگی بود. نمونه پژوهش شامل 382 دانشآموز پایههای دهم و یازدهم بود که به صورت نمونهگیری در دسترس از میان کلیه دانشآموزان دوره متوسطه دوم شهر رشت در نیمسال دوم تحصیلی 1402 انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها، از پرسشنامهی خودگزارشی جامعهستیزی لوینسون (1995)، پرسشنامهی جو عاطفی خانواده (برن، 1964)، پرسشنامهی همنشینی با همسالان بزهکار (پاسکال و همکاران، 2003) و پرسشنامهی همدلی و همدردی نوجوانان (ووزن و همکاران، 2015) استفاده شد. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها، از روش مدلیابی مبتنی بر تحلیل مسیر استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش نشان میدهد که هر دو متغیر جو عاطفی خانواده و همنشینی با همسالان بزهکار، هم به صورت بیواسطه و هم به واسطه اثر میانجی همدلی، با جامعهستیزی نوجوانان در ارتباط بودند (0.05>p). بحث: همدلی به عنوان عامل میانجی در رابطه جو عاطفی خانواده و همنشینی با همسالان بزهکار با شخصیت جامعهستیزی در نوجوانان نقش مهمی ایفا میکنند. این یافتهها اهمیت توجه به عوامل میانجی در فرآیندهای روانشناختی نوجوانان را برجسته کرده و میتواند راهکارهایی برای مداخله و پیشگیری از رفتارهای جامعهستیزانه در این گروه سنی ارائه دهد.
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی اجتماعی دریافت: 1403/9/10 | پذیرش: 1404/6/15 | انتشار: 1404/7/12
ارسال پیام به نویسنده مسئول