چکیده: (2102 مشاهده)
مقدمه: شادمانی چه در بعد فردی و چه در بعد اجتماعی در تمام جوامع بشری جایگاهی ویژه دارد؛ زیرا یکی از عوامل اساسی است که بر رفتار، کردار، کارایی، سلامت جسمی و روانی و نیز توسعه و رفاه اجتماعی تأثیر میگذارد. دینداری یکی از مهمترین متغیرهای تأثیرگذار بر شادمانی است. هدف پژوهش حاضر تعیین اندازه اثر دینداری بر شادمانی است.
روش: پژوهش حاضر از نظر روش گردآوری دادهها کتابخانهای و از نظر روش تحقیق از نوع فراتحلیل است. جامعه آماری این پژوهش، همه تحقیقات علمی-پژوهشی انجامشده در ایران پیرامون رابطه دینداری و شادمانی در سالهای 1387 تا 1400 هستند که در یکی از پایگاههای اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، پایگاه مجلات تخصصی نور، پایگاه اطلاعات نشریات کشور و پایگاه مرکز اسناد و مدارک علمی ایران نمایه شدهاند. از میان 29 سند پژوهشی یافت شده، 7 پژوهش، شرایط و ملاکهای انتخاب را داشته و وارد نرمافزار جامع فراتحلیل (CMA) شدهاند.
یافتهها: در گام نخست تجزیهوتحلیل، سوگیری انتشار و همگنی مطالعات موردبررسی قرار گرفت؛ آزمونهای آماری استفادهشده در این بخش، حکایت از عدم سوگیری انتشار و همچنین ناهمگنی مطالعات دارند. در گام بعدی، اندازه اثر دینداری بر شادمانی مورد ارزیابی قرار گرفت (277/0) که برحسب جدول کوهن، «در حد کوچک» ارزیابی میشود.
آزمون تحلیل حساسیت بیانگر آن است که با حذف تنها یکی از پژوهشها، مقدار اندازه اثر به (303/0) تغییر مییابد که بر اساس نظام تفسیری کوهن «در حد متوسط» ارزیابی میشود.
بحث: با توجه به یافتهها، گرچه دینداری (و ابعاد مختلف آن)، از طریق انسجامبخشی، امیدبخشی، معنابخشی و هدفبخشی به زندگی، سازگاری با ناکامیها، حمایت عاطفی، حمایت اجتماعی و... زمینه بسیار مناسبی را برای شادمانی فراهم میکند، اما رابطه دینداری و شادمانی، رابطهای علی و خطی نیست و عوامل میانجی احتمالی متعددی روی آن تأثیر میگذارند که تأثیر این روابط نیز بایستی به طور جداگانه موردبررسی قرار گیرند.
شمارهی مقاله: 3
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
رضایت از زندگی دریافت: 1402/8/23 | پذیرش: 1403/2/17 | انتشار: 1403/4/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول