متن کامل [PDF 486 kb]
(2316 دریافت)
|
چکیده (HTML) (3881 مشاهده)
متن کامل: (1302 مشاهده)
مقدمه
مدارس از جمله محیطهای اجتماعی بزرگی به شمار میروند که دانشآموزان از سنین شش یا هفتسالگی در آنها پا مینهند و تعاملات اولیه خود را از این مکان آغاز میکنند. این محیط آموزشی نقش تأثیرگذاری در فرآیند جامعهپذیری، آموزشوپرورش دانشآموزان خود بر عهده دارد. وقتی افراد خود را بهعنوان عضوی از یک گروه یا طبقه اجتماعی طبقهبندی میکنند، نوعی حس تعلق به وجود میآید (مکیان و کلانتر کوشه، 2015). تعلق به مدرسه، یک حالت روانشناسی است که در آن دانشآموزان احساس میکنند خود و دیگر دانشآموزان تحت حمایت و مراقبت مدرسه هستند (شوچت و اسمیت، 2007)؛ به عبارت دیگر تعلق به مدرسه عبارت است از اینکه دانشآموزان چه احساسی نسبت به مدرسه خود دارند و تعلقی که با همسالان، معلمان و کادر آموزشی مدرسه برقرار میکنند چگونه است (یون و همکاران، 2012). تعلق به مدرسه در مطالعات مختلف با عنوانهای دیگری همچون تعهد به مدرسه، پیوند با مدرسه و دلبستگی به مدرسه توصیف شده است (چاپمن و همکاران، 2011). هنگامیکه دانشآموزان با قوانین سختگیرانه از طرف مدرسه روبرو شوند و با اولین خطا در مدرسه تنبیه یا حتی اخراج شوند دارای احساس تعلق کمتری نسبت به دانشآموزانی هستند که در مدراس آسانگیر هستند (لد و دینلا، 2009). کارچر و همکاران (2008) عوامل گسترشدهنده احساس تعلق به مدرسه را سه عامل میدانند: 1-پذیرش بهوسیله دیگران 2-حمایت بینفردی 3-احساس تعلق تجربه شده. پژوهشهای انجامشده درزمینه تعلق به مدرسه نشان میدهند که این مؤلفه همبستگی مثبت با انگیزش تحصیلی و موفقیت تحصیلی دانشآموزان (ونتزل و همکاران، 2010)، تمایل به شرکت در فعالیتهای فوقبرنامه مدرسه (سالهوف، 2009)، سلامت روانی و جسمانی (شوچت و همکاران، 2007)، بهزیستی روانشناختی (روفی، 2011؛ اشلی و همکاران، 2012)، عزتنفس بالا (اسکوزی و میلز، 2010)، بهبود عملکرد تحصیلی، بروز رفتار مطلوب و حضور بهموقع آنان در مدرسه را به همراه دارد (ایتو، 2011). مطالعه حکیمزاده و همکاران (2016) نیز نشان داد رابطه قوی بین مؤلفههای احساس تعلق به مدرسه با انگیزش پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانشآموزان دبیرستانهای شهر اصفهان وجود دارد.
اشتیاق تحصیلی یکی دیگر از متغیرهایی است که با موفقیت تحصیلی دانشآموزان در ارتباط است (زینگیر، 2008؛ فین، 1989). اشتیاق تحصیلی به میزان انرژی که یک فراگیر برای انجام کارهای تحصیلی خـود صرف میکند و نیز میزان اثربخشی و کارایی حاصل شده اطـلاق میشـود. دانشآموزانی کـه اشتیاق تحصیلی داشته باشند، توجه و تمرکز بیشتری بر مسائل و موضوعات مـورد هدف یادگیری دارند، به قوانین و مقررات مدرسه تعهد بیشتری نشان میدهند، از انجام رفتارهای ناسازگارانه و نامطلوب اجتناب میکنند و در آزمونها عملکرد بهتری دارند (مسلش و همکاران، 2001). پژوهشهای سالما آرو و همکاران (2009) و اونیل و همکاران (2011) بر نقش مثبت اشتیاق تحصیلی در درگیرکردن دانشآموزان در فعالیتهای تحصیلی و افزایش میزان تلاش آنها تأکید دارند. خود کارآمدی تحصیلی به ادراک فرد در ارتباط با شایستگی، قابلیت یادگیری و عملکرد وی در انجام وظایف و تکالیف آموزشی اشاره دارد (بدل،2015). برایان و همکاران (2014) در تحقیق خود با هدف تحلیل روابط اشتیاق تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی نشان دادند که خودپنداره تحصیلی پیشبینی کننده اشتیاق تحصیلی نسبت به مدرسه است. در پژوهش اسلامی، درتاج، سعدی پور و دلاور (2018) نیز تجزیهوتحلیل دادهها نشان داد که عملکرد تحصیلی حمایتشده، خودکارآمدی و عزتنفس مستقیما بر اشتیاق تحصیلی اثر دارند. همچنین منابع اجتماعی (عملکرد تحصیلی حمایتشده، روابط حمایتی با همسالان و حمایت خانواده) به شکل غیرمستقیم و از طریق منابع شخصی (خودکارآمدی، خوشبینی و عزتنفس) با اشتیاق تحصیلی ارتباط داشتند و 33 درصد از واریانس اشتیاق تحصیلی را پیشبینی میکردند. خودکارآمدی بهعنوان یک عامل انگیزشی، منجر به افزایش عملکرد تحصیلی و کاهش استرس، کوشش و پافشاری در انجام تکالیف، بهکارگیری راهبردهای شناختی و فراشناختی، خودسازماندهی، پایداری در رویارویی با دشواریها میگردد (سلیمی، یوسفی و سعیدزاده، 2015). بندورا معتقد است که باور دانشآموزان نسبت به خودکارآمدیشان میتواند به طول قابلملاحظهای بر یادگیری و انگیزش درونی و موفقیتهای تحصیلی تأثیر مستقیم بگذارد (اعتمادی و سعادت، 2015). مطالعات در رابطه با خودکارآمدی تحصیلی ادراک شده و یادگیری دانشآموزان نشان میدهد که خودکارآمدی تحصیلی ادراک شده بر انگیزه دانشآموز، میزان علاقه او به ادامه تحصیل، پیشرفتهای تحصیلی و نحوه آمادهسازی خود برای مشاغل حرفههای گوناگون تأثیر میگذارد (عبدالمطلب و ساها، 2013؛ ویلکینز و کوپرمینک، 2010).
باوجوداینکه مطالعات پیشین مؤید آن است که اشتیاق تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و حس تعلق به مدرسه نقش بسزایی در پیشرفت و موفقیت تحصیلی دانشآموزان دارند، در مورد نقش تعلق به مدرسه بر اشتیاق تحصیلی و خودکارآمدی دانشآموزان ایرانی مطالعهای صورت نگرفته است، یافتههای پژوهش حاضر میتواند به متخصصان و مسئولان آموزشی کشور در خصوص طرحریزی برنامههای مناسب جهت ارتقای خودکارآمدی، اشتیاق تحصیلی و حس تعلق به مدرسه و درنتیجه پیشرفت تحصیلی بهتر دانشآموزان مؤثر واقع شود. پژوهش حاضر دنبال پاسخگویی به این سؤال است که آیا اشتیاق تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانشآموزان را میتوان براساس احساس تعلق به مدرسه پیشبینی کرد؟
روش
ماهیت و روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع پیشبینی بود که با روش پیمایش انجام شد.
جامعه، نمونه و روش نمونهگیری: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر تبریز بود که از طریق نمونهگیری تصادفی خوشهای تعداد 299 دانشآموز (92 نفر در رشته علوم ریاضی و 101 نفر در رشته علوم تجربی و 105 نفر در رشته علوم انسانی) بهعنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها از ابزارهای زیر استفاده شد:
- پرسشنامه احساس تعلق دانشآموزان به مدرسه: پرسشنامه مذکور توسط بری و بتی (2004) ساخته شده که دارای 6 خرده مقیاس شامل احساس تعلق به همسالان، حمایت معلم، احساس رعایت احترام و عدالت در مدرسه، مشارکت در اجتماع، ارتباط فرد با مدرسه و مشارکت علمی است. ضریب پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 75/0 و برای مؤلفههای احساس تعلق به همسالان 73/0، حمایت معلم 89/0، حساس رعایت احترام و عدالت در مدرسه 75/0، مشارکت کردن در جامعه 84/0، تعلق فرد به مدرسه 69/0 و مشارکت علمی 78/0 گزارش شده است. این پرسشنامه به صورت لیکرت از کاملا موافقم تا کاملا مخالفم طراحی شده است. در یک مطالعه ایرانی روایی محتوایی پرسشنامه توسط متخصصان بررسی و تأیید شد. برای بررسی پایایی نیز از آلفای کرونباخ استفاده شد و آلفای کل مقیاس 02/3 به د ست آمد (حکیم زاده و همکاران،2016).
- پرسشنامه اشتیاق تحصیلی: این مقیاس به وسیله فردریکز و همکاران (2004) ساخته شده و دارای 15 گویه است که این گویهها سه خرده مقیاس اشتیاق رفتاری، اشتیاق عاطفی و اشتیاق شناختی را میسنجد. طراحان مقیاس، ضریب پایایی این مقیاس را 86/0 گزارش کردهاند. در نمونه ایرانی روایی این مقیاس در پژوهش عباسی و همکاران (2015) مورد تأیید قرار گرفته و ضریب پایایی کل 66/0 را گزارش کردهاند .
- پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینک و مورگان: این پرسشنامه که توسط جینک و مورگان (1999) طراحی شده است، 30 سؤال دارد. این پرسشنامه دارای سه خرده مقیاس استعداد، کوشش و بافت است. سازندگان آزمون، پایایی آن را با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه و پایایی کل آزمون را 82/0 گزارش کردهاند. همچنین پایایی خرده مقیاسهای استعداد 78/0، بافت 66/0 و کوشش 66/0 به دست آمده است. در مطالعه حاتم زاده، ایزدی و هاشمی (2015) ضریب پایای این پرسشنامه را با آلفای کرونباخ 75/0 گزارش کردند.
یافتهها
در این پژوهش تعداد 299 پرسشنامه توزیع شد، بعد از جمعآوری دادهها، به منظور آزمون سؤال پژوهشی مبنی بر وجود رابطه بین متغیرهای اشتیاق تحصیلی، خودکارآمدی و اساس تعلق به مدرسه، از همبستگی پیرسون استفاده شد که نتایج آن در جدول (1) ارائه شده است همچنین برای پاسخ به این سؤال که آیا احساس تعلق به مدرسه میتواند خودکارآمدی و اشتیاق تحصیلی را پیشبینی کند از رگرسیون همزمان استفاده شد.
جدول (1) ضرایب همبستگی بین تعلق به مدرسه با اشتیاق تحصیلی و خودکارآمدی
مقیاس خردهمقیاسها r P
خودکارآمدی استعداد 43/0 00/0
کوشش 41/0 00/0
بافت 48/0 00/0
کل 55/0 00/0
تعلق به مدرسه حمایت معلم 42/0 00/0
مشارکت در اجتماع 42/0 00/0
احترام 32/0 00/0
حس مثبت 32/0 00/0
تعلق 40/0 00/0
مشارکت علمی 47/0 00/0
کل 57/0 00/0
نتایج جدول (1) نشاندهنده وجود همبستگی معنیدار بین نمرات اشتیاق تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی و مؤلفههای آن (استعداد، کوشش و بافت) و همچنین اشتیاق تحصیلی با نمرات احساس تعلق به مدرسه و مؤلفههای آن (حمایت معلم، مشارکت، احترام، حس مثبت و مشارکت علمی) مرتبط است بهطوریکه رابطه مثبت و معنیداری بین همه مؤلفههای مذکور (05/0>P) وجود دارد.
جدول 2- پیشبینی اشتیاق تحصیلی از طریق ابعاد تعلق به مدرسه
متغیر پیشبین B β t p
مقدار ثابت 56/13 29/5 00/0
حمایت معلم 16/0 92/0 53/1 125/0
مشارکت 58/0 21/0 1/4 00/0
احترام 83/0 02/0 43/0 665/0
حس مثبت 39/0 11/0 1/2 030/0
تعلق 70/0 18/0 3/3 001/0
مشارکت علمی 17/1 27/0 2/5 001/0
R2Adj.=71/0 R2=72/0 R=84/0
میزان در جدول (2) نشاندهنده آن است که ابعاد تعلق به مدرسه در مجموع 71/0 از تغییرات اشتیاق تحصیلی را پیشبینی میکند و با توجه به مقدار p، چهار زیرمقیاس مشارکت، احساس مثبت، تعلق و مشارکت علمی به صورت معنیداری اشتیاق تحصیلی را پیشبینی میکنند.
جدول 3- پیشبینی خودکارآمدی تحصیلی از طریق ابعاد تعلق به مدرسه
متغیر پیشبین B β t P
مقدار ثابت 69/55 8/18 00/0
حمایت معلم 26/0 13/0 1/2 03/0
مشارکت 24/0 08/0 4/1 14/0
احترام 75/0 2/0 3/3 00/0
حس مثبت 18/0 04/0 87/0 38/0
تعلق 24/0 05/0 02/1 30/0
مشارکت علمی 31/1 27/0 96/4 00/0
R2Adj. =30 /0 R2 =31/0
نتایج جدول (3) نیز نشاندهنده آن است که ابعاد تعلق به مدرسه در مجموع 31/0 از تغییرات خودکارآمدی را پیشبینی میکند و زیرمقیاسهای حمایت معلم، احترام و مشارکت علمی پیشبینی کننده معنیدار خودکارآمدی دانشآموزان است.
بحث
پژوهش حاضر با هدف پیشبینی اشتیاق تحصیلی و خودکارآمدی دانشآموزان براساس ابعاد تعلق به مدرسه انجام گرفت. نتایج نشان داد که ابعاد مشارکت، احساس مثبت، تعلق و مشارکت علمی به طور معناداری اشتیاق تحصیلی را پیشبینی میکنند. از طرفی، زیرمقیاسهای حمایت معلم، احترام و مشارکت علمی پیشبینی کننده معنیدار خودکارآمدی دانشآموزان است. اگرچه قدرت پیشبینی خیلی بالا نبود ولی نقش مرکزی احساس تعلق به مدرسه در عملکرد تحصیلی قابلتوجه است. یافته پژوهش حاضر با مطالعات قبلی (فرر و همکاران، 2003؛ حکیم زاده، 1393؛ بلانکی و همکاران، 2011) همراستاست. مطالعه رردا و همکاران (2011) نشان داد که روابط معلم و دانشآموز تأثیر بسزایی در درگیری دانشآموز با تکالیف (اشتیاق تحصیلی) و موفقیت تحصیلی دارد.
مطابق با نظریههای انگیزش اجتماعی، اگر نیازهای پایه دانشآموزان برای تعلق، شایستگی و استقلال برطرف شود دانشآموزان درگیری بهتری با مدرسه و تکالیف مربوط با آن خواهند داشت. احساس تعلق و وابستگی، رفتار پر انرژی مثل تلاش، استقامت و مشارکت را راهاندازی میکند و باعث ایجاد حس مثبت مانند علاقه، شوروشوق و کاهش اضطراب و خستگی میشود (فرر و همکاران،2003)، بنابراین تبیین احتمالی برای یافتههای پژوهش این است که تعلق به مدرسه، دانشآموزان را در یک جریان انگیزشی مثبت درگیر میکند بهطوریکه بچههایی که احساس تعلق بیشتری دارند انگیزه بالاتری برای مشارکت در فعالیتهای مدرسه دارند و در نتیجه فرصت یادگیری و تجارب موفقیت بالاتری دارند از سوی دیگر عملکرد بهتر در مدرسه حمایت بیشتر از سوی معلمان ایجاد میکند که در نتیجه تعلق به مدرسه را ارتقا میدهد و به نوبه خود باعث میشود دانشآموزان تلاش بیشتری برای کسب موفقیت و رضایت معلمان داشته باشند. دانشآموزانی که احساس تعلق به مدرسه دارند احساس مراقبت، دوستداشتنی بودن، عزتنفس و ارزشمند بودن میکنند و احساس میکنند که بخشی از یک شبکه ارتباطی بزرگ هستند، این شبکه ارتباطی از یک طرف نقش حمایتگرانه برای دانشآموزان دارد و از طرف دیگر از افراد در مقابل استرس و آسیبها محافظت میکند و این دو از منابع ایجادکننده اشتیاق تحصیلی محسوب میشوند (اسلامی و دیگران، 2018). دانشآموزانی که احساس تعلق به مدرسه دارند تلاش بیشتری برای یادگیری نشان میدهند و درنتیجه موفقیت تحصیلی بیشتری تجربه میکنند و همین امر باعث میشود فرد نسبت به توانمندی خود در انجام تکالیف مدرسه ادراک شایستگی بیشتری داشته باشد و درنتیجه خودکارآمدی ارتقاء یابد (حجازی، نقش، 2008؛ کارشکی،2008).
بهطور خلاصه، اهمیت داشتن حداقل روابط بینفردی پایدار، مثبت و قابلتوجه در مدرسه بهوضوح در یافتههای این پژوهش در طیف وسیعی از دانشآموزان مقطع متوسطه نشان داده شد. تأثیر مداخلاتی با هدف ارتقای احساس تعلق به مدرسه و نقش آن در عملکرد تحصیلی باید در آینده موردبررسی بیشتری قرار گیرد. محدود کردن نمونه به دانشآموزان مقطع متوسطه و جنسیت پسر از محدودیتهای پژوهش حاضر بود که میتواند اعتبار بیرونی یافتههای حاصل را با محدودیت مواجه کند، لذا پیشنهاد میشود در پژوهشهای آتی نقش متغیرهای موردبررسی در پژوهش حاضر بر دانشآموزان دختر و پسر تمامی مقاطع موردبررسی و مقایسه قرار گیرد.
ملاحظات اخلاقی
مشارکت نویسندگان
همه نویسندگان این مقاله در طراحی، مدیریت طرح، مفهومسازی، اجرا، تحلیل و تفسیر دادهها، تهیه پیشنویس، بازبینی و اصلاح، ویراستاری و نهایی سازی مقاله مشارکت یکسانی داشتهاند.
منابع مالی
این مقاله حامی مالی نداشته است.
تعارض منافع
بنا بر اظهار نویسندگان، در این مقاله تعارض منافع وجود ندارد و با سایر مقالات منتشرشده مغایرت و همپوشانی ندارد.
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
در این مقاله با ارجاع به آثار و مقالات منتشرشده، با ذکر نام نویسنده در متن و آخر مقاله، در جهت دستیابی به تحلیلی منسجم و جامعتر بهره گرفتهایم و همه حقوق مرتبط با اخلاق پژوهش رعایت شده است.
نوع مطالعه:
روشی 1 |
موضوع مقاله:
روانشناسی اجتماعی دریافت: 1398/9/19 | پذیرش: 1399/7/1 | انتشار: 1399/12/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول