چکیده: (4137 مشاهده)
مقدمه: این پژوهش به بررسی موقعیت همگرایی ملی / واگرایی در میان دانشجویان کرد و بلوچ میپردازد.
روش: جستجوی پایاننامهها و طرحهای پژوهش انجامشده از طریق پایگاههای اطلاعاتی شامل، کتابخانه ملی و کتابخانههای دانشگاه تهران، شورای عالی انقلاب فرهنگی و همچنین مقالات نیز از طریق پایگاههای داده پرتال جامع علوم انسانی، Noormags, Irandoc، Magiran، SID، Civilica، Google Scholar، Scopus, Web of Science و با استفاده از کلیدواژههای «همگرایی یا واگرایی ملی، هویت ملی یا هویت جمعی» و «دانشجو یا دانشگاهی» و «کرد یا بلوچ یا بلوچستان یا کردستان یا سیستانوبلوچستان یا زاهدان یا ایلام» و معادل انگلیسی آنها در مراکز بینالمللی انجام شد. درنهایت، هشت مطالعه ملاک ورود به فراتحلیل را دارا بودند. سپس دادهها با استفاده از چکلیست محققساخته جمعآوری و به روش فراتحلیل و نرمافزار CMA-2 تحلیل شد.
یافتهها: آزمون همگنی نیز نشان داد که متغیرهای مستقل نقش تعدیلکننده ایفا میکنند اما متغیر قومیت نقش تعدیلکننده نداشت. در این میان، بیشترین اندازه اثر مربوط به متغیرهای انسجام اجتماعی، سرمایه اجتماعی، رضایت از زندگی، ویژگیهای شخصیتی، هویت دینی، مشارکت سیاسی و تعامل و همگرایی در خانواده بود. میانگین اندازه اثر مطالعات در قوم کرد برابر 245/0 و در قوم بلوچ برابر 145/0 به دست آمد. بر مبنای کل دادههای تحلیلشده میتوان اظهار داشت که مهمترین عوامل مثبت مؤثر بر همگرایی ملی مربوط به متغیر انسجام اجتماعی (505/0)، سرمایه اجتماعی (337/0)، رضایت از زندگی (332/0) و همچنین عوامل منفی مؤثر مشتمل بر احساس محرومیت (0.184) و میزان مصرف رسانهای از شبکههای ماهوارهای (0.16-)، است.
بحث: درواقع در سیاستگذاری برای ارتقای همگرایی ملی باید به بهبود انسجام اجتماعی، ارتقای سرمایه اجتماعی، کاهش احساس محرومیت و اصلاح مصرف رسانهای جمعی اقدام کرد. از طرف دیگر، با افزایش احساس محرومیت، تعلق به هویت قومی بهمثابه یک سپر محافظتی افزایش یافته و در مقابل، احساس هویت ملی کاهش مییابد، امری که میتواند با سیاستگذاری صحیح و رفع احساس محرومیت و برطرف کردن موانع محلی و ملی برای کسب امتیازات اجتماعی، مرتفع شود.
نوع مطالعه:
مروری 1 |
موضوع مقاله:
اعتماد اجتماعی دریافت: 1398/8/12 | پذیرش: 1398/12/14 | انتشار: 1399/3/4
ارسال پیام به نویسنده مسئول