دوره 16، شماره 63 - ( 12-1395 )                   جلد 16 شماره 63 صفحات 157-127 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Heidari Sareban V, Yari Hesar A, Saeb S. (2017). A Study on Effects of Tourism on Promoting the Social Welfare Indices (Case Study: Onar and Kojang Villages, Meshkinshar County) . refahj. 16(63), 127-157.
URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-2719-fa.html
حیدری ساربان وکیل، یاری حصار ارسطو، صائب شراره. بررسی اثرات گرشگری بر ارتقای شاخص‌های رفاه اجتماعی (مورد مطالعه: روستای اونار و کوجنق، شهرستان مشگین‌شهر) رفاه اجتماعی 1395; 16 (63) :157-127

URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-2719-fa.html

بررسی اثرات گرشگری بر ارتقای شاخص‌های رفاه اجتماعی (مورد مطالعه: روستای اونار و کوجنق، شهرستان مشگین‌شهر)
وکیل حیدری ساربان* ، ارسطو یاری حصار ، شراره صائب
چکیده:   (8254 مشاهده)

مقدمه: رفاه اجتماعی مهم‌ترین بخش مفهوم توسعه پایدار را تشکیل می‌دهد که امکان تأمین نیازهای نسل امروز بدون از بین بردن توانمندیهای نسل آینده برای دست‌یابی به نیازهایشان را فراهم می‌کند و رفاه اجتماعی روستایی مجموعه سازمان‌یافته‌ای از قوانین، مقررات و سیاستهایی را شامل می‌شود که در قالب مؤسسات رفاهی و نهادهای اجتماعی به منظور پاسخ‌گویی به نیازهای مادی و معنوی و تأمین سعادت انسان ارائه می‌شود تا زمینه رشد و تعالی او را در نقاط روستایی تأمین کند. متون توسعه نشان می‌دهد ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی روستایی، تابعی از عوامل و پدیده‌های مختلف می‌باشد که از جمله این پدیده‌ها می‌توان به فعالیت گردشگری اشاره کرد و توسعه و شکوفایی صنعت گردشگری روستایی می‌تواند به عنوان کاتالیزوری کارآمد برای بازسازی و ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی در مناطق روستایی مطمح نظر قرار گیرد. بر همین اساس، هدف این مقاله بررسی اثرات گردشگری در ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی در مناطق روستایی شهرستان مشگین‌شهر می‌باشد.
روش: تحقیق حاضر با روش پیمایش و با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده در بین 331 نفر از روستاییان ساکن در روستای نمونه گردشگری اونار صورت گرفته است. از سویی، برای برابری در آزمون و نتیجه، با استفاده از روش علی-مقایسه‌ای، 331 نفر از روستاییان ساکن در روستای فاقد گردشگری کوجنق به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. اعتبار صوری پرسش‌نامه توسط پانل متخصصان مورد تأیید قرار گرفت. مرحله پیش‌آزمون در منطقه مشابه جامعه آماری با تعداد 30 پرسشنامه صورت گرفت و با داده‌های کسب شده و استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، پایایی پرسشنامه تحقیق 79/0 به‌دست آمد.
یافته‌ها: در ارتباط با ویژگیهای شاخصهای رفاه اجتماعی در دو گروه، توسعه گردشگری روی تمامی مؤلفه‌های شاخصهای رفاه اجتماعی به جز عضویت در تشکلهای مدنی تأثیر دارد. به عبارتی، تحلیلهای آماری نشان داد توسعه و شکوفایی گردشگری در ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی در مناطق روستایی شهرستان مشگین‌شهر تأثیرگذار بوده است. به طوری‌که همبستگی توسعه گردشگری در تمامی مؤلفه‌های ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی به جز متغیر عضویت در تشکلهای مدنی در قالب فرضیه تحقیق به اثبات رسید و در این ارتباط، میزانP  محاسبه شده بین توسعه گردشگری با مؤلفه‌های گذران اوقات فراغت، دسترسی به خدمات آموزشی، دسترسی به خدمات بهداشتی، بهزیستی فردی، تنوع منابع، میزان مشارکت اجتماعی، سرمایه اجتماعی و وضعیت مسکن سطح معناداری کمتر از 01/0 را نشان داد.
بحث: گردشگری نقش مهمی در ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی از منظر بهبود وضعیت مسکن،  بهزیستی فردی، تقویت سرمایه اجتماعی، تقویت مشارکت ساکنان روستاها به عنوان ذی‌نفعان در طرحهای توسعه روستایی و تقویت پایداری اجتماعی، ایجاد ارتباطات اجتماعی، ارتقای بهره‌وری به دلیل افزایش آگاهی و کاهش تعارضات دسته جمعی و تقویت زیرساختهای آموزشی و بهداشتی در مناطق روستایی دارد. در نهایت، پیشنهاد می‌شود جهت توسعه گردشگری روستایی به دلیل اثرات مثبت آن در ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی در مناطق روستایی شهرستان مشگین شهر، بایستی زیربناهای گردشگری از جمله تأمین آب، نیروی برق، دفع زباله، فاضلاب و مخابرات به درستی در این شهرستان توسعه یابند. هم‌چنین، حفاظت و نگهداشت محیط زیست، استفاده بهینه و متعادل از منابع طبیعی و داراییهای روستایی  مورد توجه باشد و هرگونه مداخله در ساختار روستا برای برنامه‌ریزی و طرح‌ریزی گردشگری روستایی باید با افزایش آگاهی روستاییان، مشارکت‌سازی روستایی و دخیل کردن روستاییان در فرآیند گردشگری روستایی به عنوان ذی‌نفعان اصلی پروژه باشد، بایستی حمایتهای مالی جهت توسعه گردشگری روستایی در مناطق روستایی شهرستان مشگین‌شهر به عمل آید که نتایج پژوهش حاضر نشان داد توسعه و شکوفایی گردشگری در ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی در مناطق روستایی شهرستان مشگین‌شهر تأثیرگذار بوده است

واژه‌های کلیدی: توسعه روستایی، رفاه اجتماعی، گردشگری، گردشگری روستایی
متن کامل [PDF 532 kb]   (5388 دریافت)    
نوع مطالعه: اصیل | موضوع مقاله: رفاه اجتماعی
دریافت: 1395/12/23 | پذیرش: 1395/12/23 | انتشار: 1395/12/23
فهرست منابع
1. اسماعیلیان، ع. ط. (1381). بررسی جذابیتهای گردشگری و تأثیرات آن بر درآمد و اشتغال استان اصفهان. پژوهشها و سیاستهای اقتصادی، 24، 84-57.
2. اصغری، م. (1385). دولت رفاه: تاریخچه، نظریه، عملکرد. ماهنامه علوم اجتماعی، 80، 54-51.
3. اکبریان رونیزی، س. ر. (1392). بررسی رابطه توسعه گردشگری و سرمایه اجتماعی در نواحی روستایی، مطالعه موردی: دهستان سولقان، شهرستان تهران. مجله برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، 2(6)، 92-75.
4. باقری، م. (1385). تابع رفاه اجتماعی از دیدگاه اسلام. فصلنامه مؤسسه مطالعات دین و اقتصاد، 1(2)، 73-54.
5. بخشی‌زاده، ح. (1387). برنامه‌ریزی گردشگری روستایی در روستاهای شهرستان اردبیل. پایان نامه منتشرنشده، دانشگاه تهران، تهران.
6. پاپ‌زن، ع. ح.، قبادی، پ. زرافشانی، ک. و گراوندی، ش. (1389). مشکلات و محدودیتهای گردشگری روستایی با استفاده از نظریه بنیانی (مورد: روستای حریر، استان کرمانشاه). فصلنامه پژوهشهای روستایی، 1(3)، 52-32.
7. جمعه‌پور، م. و احمدی، ش. (1390). تأثیر گردشگری بر معیشت پایدار روستایی؛ مطالعه موردی: روستای بزغان شهرستان ساوجبلاغ. پژوهشهای روستایی، 2(1)، 63-33.
8. حسنوند، ا. و حسنوند، ا. (1390). امکان سنجی گردشگری روستایی و آثار آن بر توسعه، بررسی موردی منطقه کهمان در شهرستان سلسله. فصلنامه توسعه روستایی، 3(2)، 200-187.
9. حیدری ساربان، و. (1394). بررسی اثرات گردشگری در توانمندیهای اجتماعی و روان‌شناختی روستاییان، مطالعه موردی: شهرستان مشگین شهر. فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی گردشگری، 4(12)، 183-165.
10. حیدری ساربان، و. (1394). تبیین عوامل موثر بر ارتقای رفاه اجتماعی در مناطق روستایی، مطالعه موردی: شهرستان مشگین شهر، فصلنامه پژوهشهای جغرافیای انسانی، 47(4)، 672-657.
11. حیدری ساربان، و. (1395). بررسی اثرات گردشگری در توسعه اجتماعی مناطق روستایی، مورد مطالعه: شهرستان مشگین‌شهر، فصلنامه آمایش جغرافیایی فضا، (5)2، 135- 112.
12. خیاطی، م. (1382). توریسم روستایی و تأثیر آن بر جوامع روستایی، مطالعه موردی: تایلند. ماهنامه جهاد، 8(257)، 125-100.
13. رضوانی، م. ر. (1387). توسعه گردشگری روستایی با رویکرد گردشگری پایدار. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
14. رضوانی، م. و صفایی، ج. (1384). گردشگری خانه‌های دوم و اثرات آن بر نواحی روستایی: فرصت یا تهدید؛ مطالعه موردی: نواحی روستایی شمال تهران. پژوهشهای جغرافیایی دانشگاه تهران، 54، 121-109.
15. رکن‌الدین افتخاری، ع. و توکلی، م. (1382). رفاه اجتماعی روستاییان، رویکردی شناختی در تبیین معرفها. مجله مدرس، 7(2)، 83-60.
16. زاهدی مازندرانی، م. ج. (1384). فقر روستایی، روند و اندازه‌گیری آن در ایران. فصلنامه رفاه اجتماعی، 17، 326-289.
17. سقایی، م. (1383). بررسی قابلیتهای گردشگری روستایی در ایران. پایان نامه منتشرنشده، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
18. سن، آ. (1392). توسعه یعنی آزادی (ترجمة م. س. نوری نائینی)، تهران: نشر نی.
19. موسوی، م. ط. و، محمدی، م. ع. (1388)، مفاهیم و نظریه‌های رفاه اجتماعی. فصلنامه فرهنگ در دانشگاه آزاد اسلامی، 3، 298-279.
20. مهدوی، د. (1382). نقش توریسم در توسعه نواحی روستایی پیرامون شهرها و ارائه مدل استراتژیک، نمونه موردی؛ دهستان لواسان کوچک. پایان‌نامة منتشرنشده، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
21. مهدوی، م. قدیری معصوم، م. و قهرمانی، ن. (1387). اثرات گردشگری بر توسعه روستایی با نظر سنجی از روستاییان دره کن و سولقان. فصلنامه روستا و توسعه، 11(2)، 60-39.
22. میجلی، ج. (1378). رفاه اجتماعی در جهان (ترجمة م. جغتایی). تهران: دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
23. الوانی، س. م. (1385). فرایند مدیریت جهانگردی. تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه رفاه اجتماعی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Social Welfare Quarterly

Designed & Developed by : Yektaweb