هیجان پدیده جان‎بخش زندگی و اساس فراز و نشیب‎های تجارب روزانه، غنا و فقر لحظات به یادماندنی حیات انسان است. امروزه در نظر گرفتن مفاهیم نظری و کاربردی مطالعات مرتبط با رابطه هیجان و شناخت و نیز یافته‎های پژوهشی حوزه هوش هیجانی، هم‌چنین سازگاری (رضامندی) زناشویی و رابطه ساختاری بین این دو مفهوم، دست‌مایه و مبنایی برای طرح‎ریزی راه‌بردها و برنامه‎های پیش‌گیری از ناسازگاری زناشویی شده است. در این راستا، پژوهش‎ها نشان می‎دهند که هوش هیجانی سازه‎ای بنیادین و اثرگذار بر روند بهبود و تقویت روابط زناشویی رضامندانه است، به ویژه از این نظر که نقش اساسی آن در ارتباط با مؤلفه‎هایی مانند ادراک، استدلال و کنترل هیجانی، روابط میان فردی و همدلی، ارتباط و حل و فصل تعارض‎های زناشویی، و حل مسئله بارزتر است. زیرا، زوج‌ها با کاربرد این مهارت‎ها در زندگی مشترک خود می‎توانند توانایی بیش‌تری در تطابق و مقابله با فشارهای روانی زندگی زناشویی کسب کنند. با توجه به چنین اثرات کاربردی، ‌مدل‎های حال حاضر هوش هیجانی با تأکید بر مؤلفه‎های سازه‎ای گوناگون آن می‎تواند از طریق ادغام در راه‌بردهای مداخله پیش‌گیرانه، در حوزه‎هایی مانند مشکلات زناشویی به کار گرفته شود. استفاده از فنون موجود شیوه‎های روان‎درمانی خانواده و زناشویی، و محتوای مرتبط با برنامه‎های آموزشی موجود که از لحاظ معیارهای تجربی و پژوهشی به دقت وارسی شده‎اند، نیز موجب افزایش کارآمدی و اثربخشی آن می‎شود. بنابراین، هدف مقاله حاضر تصریح نقش هوش هیجانی در حوزه روابط بین فردی و زناشویی در قالب روی‌کردها، راه‌بردها و برنامه‎های آموزش روانی، به منظور مداخله در رفع یا تخفیف مسائل همسران ناسازگار است.