چکیده: (5297 مشاهده)
طرح مسئله: سلامت اجتماعی یکی از جدی ترین محورهای پژوهشی دو دههی اخیر است. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی سلامت اجتماعی در دو جنس زن و مرد و نقش فردگرایی-جمعگرایی در آن انجام شده است.
روش: در چارچوب یک مطالعهی توصیفی-مقطعی 300 دانشجو (159 دختر و 141 پسر) به پرسشنامهی سلامت اجتماعی و مقیاس فردگرایی-جمعگرایی پاسخ دادند. برای بررسی تفاوتهای جنسیتی در سلامت اجتماعی و فردگرایی-جمعگرایی افقی و عمودی از آزمون t گروههای مستقل استفاده شد. تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نیز برای ارزیابی رابطه بین جنسیت و سلامت اجتماعی (زیرمقیاس انسجام اجتماعی، پذیرش اجتماعی، مشارکت اجتماعی، شکوفایی اجتماعی و انطباق اجتماعی) و بررسی نقش تعدیلگری فردگرایی-جمعگرایی اجرا شد.
یافتهها: پسران در مقایسه با دختران در متغیر فرد-گرایی افقی و جمعگرایی افقی و زیر-مقیاسهای پذیرش اجتماعی، انطباق اجتماعی و شاخص کل سلامت اجتماعی به طور معناداری نمرههای بالاتری گزارش کردند. همچنین، پس از کنترل عامل فردگرایی-جمعگرایی، بین متغیر جنسیت با هیچ یک از ابعاد پنجگانهی سلامت اجتماعی رابطهی معناداری وجود ندارد. به عبارت دیگر، تفاوت در دو عامل فردگرایی افقی و جمعگرایی عمودی در دو جنس در پیش بینی سلامت اجتماعی نقشی کلیدی دارد.
نتایج: فردگرایی-جمعگرایی در رابطهی بین جنسیت و سلامت اجتماعی دانشجویان نقش واسطهای دارد. به این منظور لازم است در بررسی سلامت اجتماعی بر حسب تفاوتهای جنسیتی، نقش الگوهای فرهنگی فردگرایی-جمعگرایی مورد ملاحظه قرار گیرد.
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
رفاه اجتماعی دریافت: 1393/12/5 | پذیرش: 1393/12/5 | انتشار: 1393/12/5