طرح مسأله: پس از چند دهه برنامهریزیهای توسعهای کلان، اخیراً به راهبرد توسعهی محلی [1] بهمنظور بهبود پایدار شرایط زندگی در اجتماعات محلی توجه شده است. این مقاله به موضوع ارزیابی مشارکتی جهت برنامهریزی توسعهی محلی میپردازد.
روش: روش انجام تحقیق در این مقاله، اقدامپژوهی مشارکتی است که بر اصول نظری و روشی پارادایمهای پراگماتیستی، تفسیرگرایی و نیز رهیافت انتقادی استوار است.
یافتهها: یافتههای تحقیق فهرستی از نیازها، مشکلات، اولویتها و همچنین راهحلهای جامعهی محلی را از منظر ساکنان از قبیل امکانات آموزشی، بهداشتی، حل مسئلهی بیکاری، توجه به نیازهای زنان و جوانان و امکانات زیرساختی نشان میدهد.
نتایج: نتایج تحقیق بیانگر آن است که ساکنان منطقه به نیازها و اولویتهای خود واقف بوده، برای حل آنها راهبردهای مبتنی بر دانش و توانمندی محلی را پیشنهاد میدهند که در بسیاری موارد با اتخاذ رویکرد عمودی یا نخبهمحور برای برنامهریزی توسعه همخوان نیستند.[1] . Local Development
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |