مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی مشکلات روانی و نگرش خانواده‌های منطقه شش شهر تهران نسبت به مشکلات و بیماری‌های عصبی ـ روانی انجام شده است.

  روش: برای اجرای پژوهش یک فرد بالای 15 سال از 1830 خانوار (586 مرد، 1244 زن) از مجموع 59112 خانوار ساکن در منطقه 6 که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شده بودند به کمک پرسش نامه‌های ویژگی‌های جمعیت شناختی، پرسش‌نامه SCL-90-R و پرسش‌نامه نگرش بهداشت روان جامعه مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌های پژوهش به کمک روش‌های آمار توصیفی آزمون‌های آماری t و تحلیل واریانس، تحلیل گردیدند.

  یافته‌ها: 535 نفر (2/29%) مشکوک به یک یا چند مشکل روانی شناخته شده‌اند و میزان شیوع آن در زنان (4/30%) بیش‌تر از مردان، (8/26%) بوده است. همچنین در ارزیابی به عمل آمده از پرسش‌نامه نگرش سلامت روان جامعه، درمان ناپذیر دانستن بیماری‌های روانی(7/20%)، مؤثر دانستن ازدواج در بهبود مشکلات روانی (4/59%) و اعتیاد‌آور دانستن مصرف داروهای اعصاب (4/85%) فراوانی بیش‌تری را نسبت به سایر موارد نشان داده است.

  بحث: شیوع نسبتاً بالای مشکلات روانپزشکی و وجود نگرش منفی در مورد بیماری‌های روانی، مصرف مواد و صرع در میان ساکنان منطقه مورد بررسی لزوم توجه بیش‌تر به پیشگیری و درمان این مشکلات و ارتقاء نگرش خانوارها را یادآور می‌شود.