مقدمه: جوانی نسبی جمعیت، عوارض جنگ تحمیلی، تحریم‌ها، مهاجرت جوانان به تهران در جستجوی کار پژوهش در آسیب‌شناسی روانی جوانان بیکار تهران را الزامی می‌کند.

  روش: پژوهش حاضر طرحی علی مقایسه‌ای است. جامعه آماری شامل کلیه جوانان مذکر 25 تا 35 ساله ساکن شهر تهران بود. نمونه‌گیری پژوهش حاضر به روش تصادفی طبقه‌ای صورت گرفته است، 229 نفر شاغل و248 نفر بیکار 35-25ساله ساکن تهران همتاشده برحسب سن، تحصیل، و تأهل با وارسی نامه علایم ـ گونه 90 سئوالی ویراسته و پرسش‌نامه جمعیت‌شناختی بررسی شدند. نمره‌گذاری با نرم‌افزار وارسی نامه علایم- گونه 90 سئوالی ویراسته انجام شد. نمره‌ها و میانگین‌های دو گروه با روش t استیودنت مقایسه گردید. برای شدت و فراوانی نشانه‌های آسیب‌شناسی از مجذور خی استفاده شد. میانگین ابعاد نه‌گانه آزمون و سه بُعد شاخص کلی شدت، شاخص ناراحتی از علایم و جمع علایم بین دو گروه سنجیده شد.

  یافته‌ها: میانگین همه ابعاد نه‌گانه و شاخص‌های سه‌گانه در بیکاران بالاتر از شاغل و همه در سطح 95% و بالاتر معنی‌دار بود. بالاترین میانگین آسیب‌شناسی روانی در بیکاران در مقیاس وسواس-اجبار با 29/1و پایین‌ترین نمره در حساسیت در روابط متقابل بود. بالاترین میزان آسیب‌های روانی در شاغلان در وسواس اجبار(97%) و پایین‌ترین، حساسیت در روابط متقابل(46%) بود. فراوانی نشانه‌های آسیب روانی در بیکاران 32% و در شاغل 27% بود. بین شدت کلی آسیب‌های روانی افراد شاغل و بیکار تفاوت وجود داشت. (001/0 P< ).

  بحث: فراوانی و شدت نشانه‌های آسیب‌شناسی روانی در بیکاران نسبت به شاغلان در حدّ معنی‌دار بالاتر است. بیکاری چه عامل یا معلول باشد، در هر دو وجه جوانان بیکار به شغل و درمان روانپزشکی نیازمندند.