چکیده: (273 مشاهده)
مقدمه: بی‌تفاوتی اجتماعی، پدیده‌ای است که به‌عنوان نوعی آسیب اجتماعی شناخته می‌شود، همان‌گونه که در نقطه مقابل آن، هرگونه اعتنای اجتماعی و نوع‌دوستی در حیات فردی و اجتماعی، نشانه پویایی و سلامت اجتماعی است. سرمایه‌ی فرهنگی: صورت‌های آگاهی؛ مهارت؛ آموزش؛ و به‌طورکلی هر امتیازی که بـه شـخص منزلت بالایی در جامعه می‌دهد و دربرگیرنده انتظارات بالا می‌باشد. سرمایه‌ی اجتماعی، مجموعه‌ای از منابع مادی یا معنوی کـه بـه یـک فرد یا گروه اجازه می‌دهد تا شبکه پایداری از روابط کم‌وبیش نهادینه‌شده آشـنایی و شـناخت متقابل را در اختیار داشته باشد. هدف مطالعه حاضر، بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی با بی‌تفاوتی اجتماعی در بین معلمان شهر لالی بود.
روش: روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع اول متوسطه در شهر لالی شامل 193 نفر بود که از روش تمام‌شماری استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه‌های سرمایه اجتماعی و فرهنگی بوردیو و پرسشنامه محقق ساخته بی‌تفاوتی اجتماعی بود.
یافته‌ها: بین سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی و مولفه‌های آنها با بی‌تفاوتی اجتماعی در بین معلمان شهر لالی رابطه منفی و معناداری وجود داشت. هم‌چنین رابطه سن و بی‌تفاوتی اجتماعی معلمان معنادار بود؛ اما جنسیت در تعیین بی‌تفاوتی اجتماعی معلمان، تاثیر معناداری نداشت. تحلیل رگرسیون نیز نشان داد متغیرهای سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی و مولفه‌های آنان به طور معناداری قادر بودند تا بی‌تفاوتی اجتماعی در بین معلمان شهر لالی را پیش‌بینی نمایند.
بحث: افزایش سرمایه اجتماعی و فرهنگی معلمان می‌تواند بی تفاوتی اجتماعی را کاهش دهد، بنابراین سیاست‌های کلان در آموزش و پرورش باید به شیوه‌ای طراحی شود که معلمان بتوانند به بهترین شکل ممکن به رشد و توسعه ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی خود بپردازند.
روش: روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع اول متوسطه در شهر لالی شامل 193 نفر بود که از روش تمام‌شماری استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه‌های سرمایه اجتماعی و فرهنگی بوردیو و پرسشنامه محقق ساخته بی‌تفاوتی اجتماعی بود.
یافته‌ها: بین سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی و مولفه‌های آنها با بی‌تفاوتی اجتماعی در بین معلمان شهر لالی رابطه منفی و معناداری وجود داشت. هم‌چنین رابطه سن و بی‌تفاوتی اجتماعی معلمان معنادار بود؛ اما جنسیت در تعیین بی‌تفاوتی اجتماعی معلمان، تاثیر معناداری نداشت. تحلیل رگرسیون نیز نشان داد متغیرهای سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی و مولفه‌های آنان به طور معناداری قادر بودند تا بی‌تفاوتی اجتماعی در بین معلمان شهر لالی را پیش‌بینی نمایند.
بحث: افزایش سرمایه اجتماعی و فرهنگی معلمان می‌تواند بی تفاوتی اجتماعی را کاهش دهد، بنابراین سیاست‌های کلان در آموزش و پرورش باید به شیوه‌ای طراحی شود که معلمان بتوانند به بهترین شکل ممکن به رشد و توسعه ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی و سرمایه فرهنگی خود بپردازند.
شماره‌ی مقاله: 6
نوع مطالعه: اصیل |
موضوع مقاله:
سرمایه اجتماعی
دریافت: 1403/10/1 | پذیرش: 1404/6/23 | انتشار: 1404/7/12
دریافت: 1403/10/1 | پذیرش: 1404/6/23 | انتشار: 1404/7/12
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه رفاه اجتماعی
تهران، اوین، بلوار دانشجو، خ کودکیار، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، ساختمان فارابی
تلفن دفتر نشریه: 02171732851
وب سایت: http://refahj.uswr.ac.ir
ایمیل: refahj@uswr.ac.ir
