Ethics code: IR.IAU.KHUISF.REC.1403.134
چکیده: (402 مشاهده)
مقدمه: با توجه به جایگاه کودکان در زندگی این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش راهبرد کودکان خوشبخت بر مهارت والدگری، علاقه اجتماعی، استقلال و احساس تعلق کودکان انجام گرفت.
روش: روش پژوهش نیمهآزمایشی با گروه آزمایش و کنترل، پیشآزمون-پسآزمون و دوره پیگیری 45 روزه بود. جامعه آماری والدین کودکان 12-10 ساله شهر اصفهان مراجعهکننده به مراکز مشاوره فعال بود. به شیوه نمونهگیری در دسترس تعداد 40 والد انتخاب شدند که بهصورت تصادفی در دو گروه (20 نفر) آزمایش و کنترل قرار گرفتند.
ابزار پژوهش شامل پرسشنامه والدگری آلاباما فرایک، علاقه اجتماعی کودکان علیزاده و همکاران، استقلال عاطفی استنبرگ وسیلوربرگ، احساس تعلق پارکر و همکاران بود. گروه آزمایش طی 10 جلسه 60 دقیقهای آموزش راهبرد کودکان خوشبخت اسکوفیلد و ویور را دریافت کردند و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از تحلیل واریانس با اندازههای مکرر با استفاده از نرمافزار آماری SPSS نسخه 26 استفاده شد.
یافتهها: بین میانگین نمرات مهارت والدگری و مؤلفههای آن، بین میانگین نمرات علاقه اجتماعی و مؤلفههای آن (مسئولیتپذیری، ارتباط با مردم، جرئت، احساس برابری)، بین میانگین نمرات استقلال کودکان و مؤلفههای آن (فردیت، عدم وابستگی، والدین غیرایدهآل و درک والدین) و بین میانگین نمرات احساس تعلق و مؤلفههای آن (مراقبت و حمایت افراطی) در مراحل پژوهش و تعامل اثر زمان و عضویت گروهی رابطه معناداری وجود دارد.
بحث: بهطورکلی نتایج نشان میدهد که آموزش راهبرد کودکان خوشبخت میتواند مداخلهای مناسب برای تقویت استقلال، حس تعلق، علاقه اجتماعی و بهبود مهارت والدگری باشد. درنهایت آموزش راهبرد کودکان خوشبخت بهعنوان رویکردی نوین موجب تغییر در متغیرهای پیشایندی پژوهش میشود. ازاینرو لازم است بهطور ویژه متغیرهای فوق درزمینه بهبود شرایط کودکان موردتوجه محققین و پژوهشگران قرار گیرد.
شمارهی مقاله: 5
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
خانواده دریافت: 1403/6/11 | پذیرش: 1404/2/1 | انتشار: 1404/4/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول