Ethics code: IR.IAU.KHUISF.REC.1403.134
چکیده: (55 مشاهده)
مقدمه: این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش راهبرد کودکان خوشبخت بر مهارت والدگری، علاقه اجتماعی، استقلال و احساس تعلق کودکان 12-10 ساله انجام گرفت.
روش : روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل و پیش آزمون- پس آزمون و دوره پیگیری 45 روزه بود. جامعه آماری شامل کلیه والدین کودکان 12-10 ساله شهر اصفهان مراجعه کننده به مراکز مشاوره فعال در حوزه کودک و نوجوان بود. به شیوه نمونه گیری دردسترس تعداد 40 والد انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (20نفر) آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه والدگری آلاباما فرایک (1991)، پرسشنامه علاقه اجتماعی کودکان علیزاده و همکاران (1393)، پرسشنامه استقلال عاطفی استنبرگ وسیلوربرگ(1986)، پرسشنامه احساس تعلق پارکر و همکاران (1979) بود. گروه آزمایش طی 10 جلسه 60 دقیقهای آموزش راهبرد کودکان خوشبخت اسکوفیلد و ویور (2016) را دریافت نمودند و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس با اندازههای مکرر استفاده شد.
یافتهها : نتایج نشان داد آموزش راهبرد کودکان خوشبخت بر مهارت والدگری، علاقه اجتماعی، استقلال و احساس تعلق کودکان 12-10 ساله موثر است (0/001 >p).
بحث: بنابراین میتوان نتیجه گرفت که آموزش راهبرد کودکان خوشبخت میتواند مداخلهای مناسب جهت تقویت استقلال، حس تعلق، علاقه اجتماعی و بهبود مهارت والدگری به کار گرفته شود.
شمارهی مقاله: 5
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
خانواده دریافت: 1403/6/11 | پذیرش: 1404/2/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول