دوره 25، شماره 97 - ( 4-1404 )
جلد 25 شماره 97 صفحات 283-257 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khodadadzadeh F, Ghojavand G, Talebian Sharif J, Hasanzadeh A. (2025). The effectiveness of social group work interventions using the educational-counseling method on resilience and social adaptation of women facing divorce. refahj. 25(97), : 9 doi:10.32598/refahj.25.97.4573.1
URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-4365-fa.html
URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-4365-fa.html
خدادادزاده فرهاد، قجاوند قاسم، طالبیان شریف جعفر، حسن زاده امیرعلی. اثربخشی مداخلات مددکاری گروهی با روش آموزشی-مشاورهای بر تاب آوری و سازگاری اجتماعی زنان در معرض طلاق رفاه اجتماعی 1404; 25 (97) :283-257 10.32598/refahj.25.97.4573.1
چکیده: (366 مشاهده)
مقدمه: طلاق یکی از مسائل اجتماعی مهم است که میتواند پیامدهای روانی و اجتماعی گسترده‌ای برای زنان داشته باشد. کاهش تابآوری و سازگاری اجتماعی از جمله مشکلاتی است که زنان در معرض طلاق با آن مواجه می‌شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخلات مددکاری گروهی با روش آموزشی-مشاورهای بر تابآوری و سازگاری اجتماعی زنان متقاضی طلاق انجام شد.
روش: این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. نمونه شامل ۳۰ زن متقاضی طلاق مراجعه‌کننده به کلینیک مددکاری اجتماعی طلوع در شهر مشهد بود که به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گماشته شدند. گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای مداخلات مددکاری گروهی مبتنی بر پروتکل شناختی-رفتاری بک (۲۰۱۱) را دریافت کرد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تابآوری کانر-دیویدسون (۲۰۰۳) و مقیاس سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که مداخلات مددکاری گروهی تأثیر معناداری بر افزایش تابآوری و سازگاری اجتماعی زنان در معرض طلاق دارد (05/0 > P).
بحث: با توجه به اثربخشی مداخلۀ مددکاری گروهی با روش آموزشی-مشاورهای بر بهبود تابآوری و سازگاری اجتماعی زنان در معرض طلاق، این مداخلات میتواند به عنوان رویکرد مداخلاتی برای زوجین در کلینیک های مددکاری اجتماعی و مراکز مشاوره و روان شناسی مورد استفاده قرار گیرد.
روش: این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. نمونه شامل ۳۰ زن متقاضی طلاق مراجعه‌کننده به کلینیک مددکاری اجتماعی طلوع در شهر مشهد بود که به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گماشته شدند. گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای مداخلات مددکاری گروهی مبتنی بر پروتکل شناختی-رفتاری بک (۲۰۱۱) را دریافت کرد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تابآوری کانر-دیویدسون (۲۰۰۳) و مقیاس سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که مداخلات مددکاری گروهی تأثیر معناداری بر افزایش تابآوری و سازگاری اجتماعی زنان در معرض طلاق دارد (05/0 > P).
بحث: با توجه به اثربخشی مداخلۀ مددکاری گروهی با روش آموزشی-مشاورهای بر بهبود تابآوری و سازگاری اجتماعی زنان در معرض طلاق، این مداخلات میتواند به عنوان رویکرد مداخلاتی برای زوجین در کلینیک های مددکاری اجتماعی و مراکز مشاوره و روان شناسی مورد استفاده قرار گیرد.
شماره‌ی مقاله: 9
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه رفاه اجتماعی
تهران، اوین، بلوار دانشجو، خ کودکیار، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، ساختمان فارابی
تلفن دفتر نشریه: 02171732851
وب سایت: http://refahj.uswr.ac.ir
ایمیل: refahj@uswr.ac.ir
