XML English Abstract Print


چکیده:   (82 مشاهده)
مقدمه: طلاق یکی از مسائل اجتماعی مهم است که می‌تواند پیامدهای روانی و اجتماعی گسترده‌ای برای زنان داشته باشد. کاهش تاب‌آوری و سازگاری اجتماعی از جمله مشکلاتی است که زنان در معرض طلاق با آن مواجه می‌شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخلات مددکاری گروهی با روش آموزشی-مشاوره‌ای بر تاب‌آوری و سازگاری اجتماعی زنان متقاضی طلاق انجام شد.
روش: این مطالعه از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. نمونه شامل ۳۰ زن متقاضی طلاق مراجعه‌کننده به کلینیک مددکاری اجتماعی طلوع در شهر مشهد بود که به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گماشته شدند. گروه آزمایش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای مداخلات مددکاری گروهی مبتنی بر پروتکل شناختی-رفتاری بک (۲۰۱۱) را دریافت کرد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تاب‌آوری کانر-دیویدسون (۲۰۰۳) و مقیاس سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) تحلیل شدند.
یافته­ ها: نتایج نشان داد که مداخلات مددکاری گروهی تأثیر معناداری بر افزایش تاب‌آوری و سازگاری اجتماعی زنان در معرض طلاق دارد (05/0 > P).
بحث: با توجه به اثربخشی مداخلۀ مددکاری گروهی با روش آموزشی-مشاوره­ای بر بهبود تاب­آوری و سازگاری اجتماعی زنان در معرض طلاق، این مداخلات می­تواند به عنوان رویکرد مداخلاتی برای زوجین در کلینیک های مددکاری اجتماعی و مراکز مشاوره و روان شناسی مورد استفاده قرار گیرد.
 
شماره‌ی مقاله: 9
     
نوع مطالعه: اصیل | موضوع مقاله: زنان
دریافت: 1403/4/31 | پذیرش: 1404/2/1

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه رفاه اجتماعی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Social Welfare Quarterly

Designed & Developed by : Yektaweb