در حال انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (177 مشاهده)
مقدمه: سلامت به‌عنوان یکی از عناصر سرمایه انسانی، نقش قابل‌وجهی در رشد و توسعه اقتصادی همه کشورهای جهان ایفا می‌کند. براین‌اساس، تأمین مالی بخش سلامت و بررسی کارایی این تأمین مالی و تأثیر آن بر شاخصهای وضعیت سلامت حائز اهمیت فراوانی است. این موضوع در کشورهای درحال‌توسعه همچون ایران که دارای وضعیت اقتصادی، بهره‌وری و سلامت محدودتری هستند، برجسته‌تر است. براین‌اساس هدف اصلی مطالعه حاضر، ارزیابی تأثیر بلندمدت مخارج سلامت عمومی بر مرگ‌ومیر قابل اجتناب در استانهای ایران در دوره زمانی 1401-1388 است.
روش: جامعه آماری مورد استفاده در مطالعه حاضر، 31 استان ایران است و آمار و اطلاعات مربوط به این استانها از سالنامه‌های آماری مرکز آمار ایران گردآوری شده است. روش مورد استفاده در مطالعه حاضر، مدل خودرگرسیونی با وقفه توزیعی داده‌های پانلی بوده است. بر اساس آزمون هاسمن، روش «میانگین گروهی تلفیقی» به‌عنوان برآورد کاراتر نسبت به دو روش «میانگین گروهی» و «اثرات ثابت پویا»، انتخاب شده است.
یافته‌ها: نتایج حاکی از آن است که مخارج سلامت عمومی تأثیر منفی و معنی‌داری بر مرگ‌ومیر قابل اجتناب در استانهای ایران دارد. علاوه‌براین، براساس نتایج برآورد بلندمدت، متغیرهای رشد اقتصادی، نرخ بیکاری افراد بالای 25 سال و تراکم پزشکان تأثیر منفی و معنی‌داری بر نرخ مرگ‌ومیر قابل اجتناب استانها دارند. همچنین، عبارت ضریب تعدیل در مدل تصحیح خطا در این مطالعه برابر 0/60- است و به مفهوم وجود هم‌انباشتگی بلندمدت بوده و مناسب بودن تصریح رگرسیونی را تأیید می‌کند.
بحث: با توجه به نتایج این مطالعه، به سیاستگذاران پیشنهاد می‌شود که در راستای کاهش مرگ‌ومیر قابل پیشگیری و ارتقای سیستم سلامت، سیاستهایی برای افزایش بودجه بخش سلامت در استانها داشته باشند. علاوه بر این پیشنهاد می‌شود که اقدامات عملیاتی برای افزایش تولید ناخالص داخلی و بهبود سطح درآمد انجام دهند. همچنین سیاستگذاران دولتی بهتر است گامهایی در راستای افزایش تراکم پزشکان به‌ویژه در مناطق محروم بردارند تا از این طریق مرگ‌ومیر قابل‌اجتناب را کاهش دهند.
روش: جامعه آماری مورد استفاده در مطالعه حاضر، 31 استان ایران است و آمار و اطلاعات مربوط به این استانها از سالنامه‌های آماری مرکز آمار ایران گردآوری شده است. روش مورد استفاده در مطالعه حاضر، مدل خودرگرسیونی با وقفه توزیعی داده‌های پانلی بوده است. بر اساس آزمون هاسمن، روش «میانگین گروهی تلفیقی» به‌عنوان برآورد کاراتر نسبت به دو روش «میانگین گروهی» و «اثرات ثابت پویا»، انتخاب شده است.
یافته‌ها: نتایج حاکی از آن است که مخارج سلامت عمومی تأثیر منفی و معنی‌داری بر مرگ‌ومیر قابل اجتناب در استانهای ایران دارد. علاوه‌براین، براساس نتایج برآورد بلندمدت، متغیرهای رشد اقتصادی، نرخ بیکاری افراد بالای 25 سال و تراکم پزشکان تأثیر منفی و معنی‌داری بر نرخ مرگ‌ومیر قابل اجتناب استانها دارند. همچنین، عبارت ضریب تعدیل در مدل تصحیح خطا در این مطالعه برابر 0/60- است و به مفهوم وجود هم‌انباشتگی بلندمدت بوده و مناسب بودن تصریح رگرسیونی را تأیید می‌کند.
بحث: با توجه به نتایج این مطالعه، به سیاستگذاران پیشنهاد می‌شود که در راستای کاهش مرگ‌ومیر قابل پیشگیری و ارتقای سیستم سلامت، سیاستهایی برای افزایش بودجه بخش سلامت در استانها داشته باشند. علاوه بر این پیشنهاد می‌شود که اقدامات عملیاتی برای افزایش تولید ناخالص داخلی و بهبود سطح درآمد انجام دهند. همچنین سیاستگذاران دولتی بهتر است گامهایی در راستای افزایش تراکم پزشکان به‌ویژه در مناطق محروم بردارند تا از این طریق مرگ‌ومیر قابل‌اجتناب را کاهش دهند.
شماره‌ی مقاله: 2
نوع مطالعه: اصیل |
موضوع مقاله:
هزینه و مخارج سلامت
دریافت: 1403/1/29 | پذیرش: 1403/6/11 | انتشار: 1404/1/15
دریافت: 1403/1/29 | پذیرش: 1403/6/11 | انتشار: 1404/1/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه رفاه اجتماعی
تهران، اوین، بلوار دانشجو، خ کودکیار، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، ساختمان فارابی
تلفن دفتر نشریه: 02171732851
وب سایت: http://refahj.uswr.ac.ir
ایمیل: refahj@uswr.ac.ir
