Ethics code: https://ethics.research.ac.ir/IR.PNU.REC.1399.175
چکیده: (1341 مشاهده)
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ذهنآگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر رفتارهای پرخطر و تابآوری دانشآموزان دارای تجربه آسیب به خود در شهرستان راز و جرگلان انجام گرفت.
روش: پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش، همه دانشآموز مقطع متوسطه شهرستان راز و جرگلان است. نمونه پژوهشی شامل 40 دانشآموز است که از میان دانشآموزان دارای سابقه آسیب به خود به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند.
پس از آن به گروه آزمایش هر هفته یک جلسه یک ساعت و نیم و درمجموع طی 10 جلسه مهارت ذهنآگاهی آموزش داده شد. دادههای پژوهش از طریق مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون (2003) و مقیاس ریسک نوجوانان ایرانیزاده محمدی و احمدآبادی (2008) جمعآوری شد. پس از اتمام آخرین جلسه آموزش، بهطور همزمان و در شرایط یکسان پسآزمون برای دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد؛ و دادههای بهدستآمده با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره (MANCOVA) مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج بهدستآمده تأثیر آموزش ذهنآگاهی را بر افزایش تابآوری و کاهش رفتارهای پرخطر و مؤلفههای آنها در گروه آزمایشی را تأیید میکند.
بحث: در توصیف یافتههای این تحقیق میتوان گفت، آموزشهای مبتنی بر ذهنآگاهی یکی از رویکردهای مؤثر آموزشی و درمانی درزمینه بهبود سلامت روانی و غنیسازی زندگی افراد است که دارای ساختار مطلوبی برای کار روی مسائل مختلف مراجعان ازجمله افزایش تابآوری و کاهش رفتارهای پرخطر است.
شمارهی مقاله: 9
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی اجتماعی دریافت: 1401/11/4 | پذیرش: 1403/2/17 | انتشار: 1403/4/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول