چکیده: (968 مشاهده)
مقدمه: مسئله فقر و نابرابری از دیرباز موردتوجه سیاستمداران و اندیشمندان بوده است و تلاشهای گستردهای برای رفع آن انجام شده است. از مهمترین برنامههایی که با هدف کاهش فقر و نابرابری طرحریزی و اجرا شده است، برنامههای تأمین اجتماعی بهویژه بیمههای بازنشستگی است. در ایران اکثر مستمریبگیران، تحت پوشش دو صندوق بازنشستگی کشوری و سازمان تأمین اجتماعی هستند. سؤال اساسی این است که این دو صندوق تا چه اندازه میتوانند در کنترل فقر و نابرابری مؤثر باشد.
روش: در این مطالعه به بررسی رابطه مخارج مستمری دو صندوق بزرگ بازنشستگی کشور با فقر و نابرابری در دوره 1394 تا 1398 پرداخته شده است. دادههای این پژوهش از نوع تابلویی است و برای تخمین از روش حداقل مربعات تعمیمیافته استفاده شده است.
یافتهها: نتایج این مطالعه نشان میدهد که رابطه مخارج مستمری سازمان تأمین اجتماعی با شاخصهای فقر و نابرابری رابطهای منفی بوده است ولی مخارج مستمری صندوق بازنشستگی کشوری و شاخصهای فقر و نابرابری همجهت بودهاند.
بحث: علت تفاوت در تأثیرگذاری این دو صندوق بر فقر و نابرابری را میتوان در وضعیت مالی این دو صندوق در سالهای اخیر جستجو کرد. در صندوق بازنشستگی کشوری بر خلاف سازمان تأمین اجتماعی، مخارج بیشتر از درآمدها است و دچار کسری مالی است و بخش عظیم این کسری توسط دولت پرداخت میشود؛ این مسئله با ماهیت صندوقهای بازنشستگی در تضاد است. دولت بخشی از بودجه رفاهی را به صندوقهای بازنشستگی که دچار کسری مالی هستند پرداخت میکند درنتیجه بودجه حقیقی سایر برنامههای حمایتی دولت از نیازمندان کاهش یافته است.
شمارهی مقاله: 4
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
فقر و نابرابری دریافت: 1401/6/29 | پذیرش: 1402/7/5 | انتشار: 1402/11/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول