دوره 23، شماره 89 - ( 5-1402 )
جلد 23 شماره 89 صفحات 246-207 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asefi A, Mohebiniya H. (2023). The Relationship between Leisure Time Physical Activity and High-risk Behaviors with Mediating Personality among the Students of University of Isfahan. refahj. 23(89), 207-246. doi:10.32598/refahj.23.89.4185.1
URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-4107-fa.html
URL: http://refahj.uswr.ac.ir/article-1-4107-fa.html
آصفی احمدعلی، محبی نیا حسین. آزمون نقش میانجی شخصیت در رابطۀ فعالیت بدنی اوقات فراغت و رفتارهای پرخطر در دانشجویان دانشگاه اصفهان رفاه اجتماعی 1402; 23 (89) :246-207 10.32598/refahj.23.89.4185.1
آزمون نقش میانجی شخصیت در رابطۀ فعالیت بدنی اوقات فراغت و رفتارهای پرخطر در دانشجویان دانشگاه اصفهان
چکیده: (1248 مشاهده)
مقدمه: هدف تحقیق بررسی رابطۀ فعالیت بدنی اوقات فراغت و رفتارهای پرخطر با نقش میانجی شخصیت در دانشجویان دانشگاه اصفهان بود.
روش: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی بود که به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری تحقیق کلیۀ دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 375 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. چک لیست محقق ساخته فعالیت بدنی اوقات فراغت، پرسشنامۀ رفتارهای پرخطر و شخصیت برای گردآوری داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: رفتارهای پرخطر در دانشجویان فعال در اوقات فراغت کمتر است. همچنین با افزایش فعالیت بدنی اوقات فراغت، رفتارهای پرخطر در دانشجویان کاهش می‌یابد. از طرفی، هرچه روان‌رنجوری در دانشجویان بیشتر گردد، رفتارهای پرخطر نیز بیشتر خواهد شد. همچنین، روابط جداگانه بین فعالیت‌بدنی‌اوقات‌فراغت و شخصیت با رفتارهای‌پرخطر معنادار بود. با این حال، نتایج نشان داد زمانی که متغیر شخصیت در رابطه بین فعالیت بدنی اوقات فراغت و رفتارهای پرخطر وارد شد، رابطه بین دو متغیر غیرمعنادار شد.
بحث: جهت کاهش رفتارهای پرخطر در دانشجویان، بهتر است مسئولان دانشگاه، با برگزاری کلاسهای فوق برنامه ورزشی و دسترسی راحت به مکان‌های ورزشی، امکان شرکت دانشجویان در فعالیت‌های بدنی اوقات فراغت را افزایش دهند.
روش: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی و از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی بود که به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری تحقیق کلیۀ دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 375 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. چک لیست محقق ساخته فعالیت بدنی اوقات فراغت، پرسشنامۀ رفتارهای پرخطر و شخصیت برای گردآوری داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: رفتارهای پرخطر در دانشجویان فعال در اوقات فراغت کمتر است. همچنین با افزایش فعالیت بدنی اوقات فراغت، رفتارهای پرخطر در دانشجویان کاهش می‌یابد. از طرفی، هرچه روان‌رنجوری در دانشجویان بیشتر گردد، رفتارهای پرخطر نیز بیشتر خواهد شد. همچنین، روابط جداگانه بین فعالیت‌بدنی‌اوقات‌فراغت و شخصیت با رفتارهای‌پرخطر معنادار بود. با این حال، نتایج نشان داد زمانی که متغیر شخصیت در رابطه بین فعالیت بدنی اوقات فراغت و رفتارهای پرخطر وارد شد، رابطه بین دو متغیر غیرمعنادار شد.
بحث: جهت کاهش رفتارهای پرخطر در دانشجویان، بهتر است مسئولان دانشگاه، با برگزاری کلاسهای فوق برنامه ورزشی و دسترسی راحت به مکان‌های ورزشی، امکان شرکت دانشجویان در فعالیت‌های بدنی اوقات فراغت را افزایش دهند.
نوع مطالعه: اصیل |
موضوع مقاله:
آسیب های اجتماعی، خانوادگی، فرهنگی از اینترنت و فناوری های نوین
دریافت: 1401/5/23 | پذیرش: 1402/2/20 | انتشار: 1402/5/24
دریافت: 1401/5/23 | پذیرش: 1402/2/20 | انتشار: 1402/5/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
فصلنامه رفاه اجتماعی
تهران، اوین، بلوار دانشجو، خ کودکیار، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، ساختمان فارابی
تلفن دفتر نشریه: 02171732851
وب سایت: http://refahj.uswr.ac.ir
ایمیل: refahj@uswr.ac.ir
