چکیده: (1758 مشاهده)
مقدمه: کاهش فقر از اهداف مهم کلان اقتصادی هر کشور است؛ اما دستیابی به این مهم نیازمند بررسی عوامل مؤثر بر آن است. تغییر ساختار سنی جمعیت یکی از عوامل مؤثر بر کاهش فقر کشورها است. بنابراین دولتها میتوانند با توجه به ظرفیت کشورها و مهیاکردن زمینههای لازم، حداکثر استفاده را از جمعیت خود ببرند و درنتیجه به رشد و توسعه بالا در میان کشورها دست پیدا کنند. هدف این مطالعه بررسی و تحلیل تأثیر ساختار سنی جمعیت بر فقر در ایران است.
روش: روش انجام این تحقیق تحلیلی-توصیفی است. ابتدا مباحث نظری و مطالعات تجربی و دادههای تحقیق جمعآوری شده و در ادامه مدل و الگوی تحلیل مناسب انتخاب شده است. سپس با روش اقتصادسنجی گشتآور تعمیمیافته برای کشور ایران بین سالهای 1396-1354 به تخمین الگوهای موردنظر تحقیق پرداخته و درنهایت با بهرهمندی از استنتاجهای آماری و اقتصادسنجی به بررسی نتایج تحقیق پرداخته شده است.
یافتهها: جمعیت وابسته کودک و سالهای تحصیل رابطه منفی و معنادار با فقر دارند. جمعیت وابسته مسن رابطه منفی و معناداری با فقر دارد و همچنین درصد تجارت در تولید ناخالص داخلی و موجودی سرمایه فیزیکی رابطه منفی با فقر دارند.
بحث: در این تحقیق سالهای تحصیل، درصد تجارت در تولید ناخالص داخلی و همچنین موجودی سرمایه فیزیکی بر اساس ضریب موافق تئوری هستند. اثر مثبت جمعیت مسن بر کاهش فقر نشاندهنده وجود پسانداز بالا در سنین پیری است. توجه به رشد شاغلان با تحصیلات عالیه و همچنین بهکارگیری نیروهای متخصص سبب افزایش بهرهوری نیروی کار و نیز امکان خلق شیوههای نوین تولید میشود که اثرات قابلتوجهی بر کاهش فقر داشته است.
طبقهبندی JEL: I32، O15، T13
شمارهی مقاله: 2
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
رفاه اجتماعی دریافت: 1400/5/11 | پذیرش: 1401/8/28 | انتشار: 1401/11/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول