چکیده: (9312 مشاهده)
مقدمه: آنگونه که صاحبنظران گذار اپیدمیولوژیک پیشبینی کردهاند، رفتارهای پرخطر همواره در حال افزایش بوده و اغلب دو زیرگروه جمعیتی نوجوانان و جوانان در معرض این رفتارها قرار میگیرند. رابطه رفتارهای پرخطر با کیفیت نامناسب زندگی میتواند پیامدهای ناگوار و پرهزینهای در بر داشته باشد. بر این مبنا، ازآنجاکه تقریباً 25 درصد جمعیت ایران را نوجوانان و جوانان تشکیل میدهند، هدف این مقاله، بررسی رابطه کیفیت زندگی با بروز رفتارهای پرخطر در میان نوجوانان و جوانان ساکن شهر مهاباد است.
روش: در این تحقیق جهت نیل به هدف از روش توصیفی ـ تحلیلی استفاده شده و بهمنظور گردآوری دادههای موردنیاز برای آزمون فرضیهها، از روش پیمایش مبتنی بر پرسشنامه استفاده شده است.
یافتهها: تحلیل چند متغیره نشان داد که عامل کیفیت زندگی رابطه معناداری با متغیرهای زمینهای جنس، ترتیبات زندگی خانوادگی و سطح تحصیلات پدر و مادر دارد؛ همچنین تأثیر معناداری بر بروز رفتار پرخطر دارد. در این میان، سطح تحصیلات پدر و کیفیت زندگی به ترتیب بیشترین سهم را در توضیح تغییرات بروز رفتار پرخطر دارند. بهعلاوه، کیفیت زندگی رابطه معکوسی با رفتار پرخطر دارد.
بحث: به نظر میآید که شناخت رفتارهای پرخطر و رابطه آن با متغیرهای دیگر ازجمله متغیر مهم کیفیت زندگی میتواند در جهت سیاستگذاری، برنامهریزی و اقدامات مداخلهای برای ارتقای کیفیت زندگی و کاهش رفتارهای پرخطر در میان گروههای هدف تأثیرگذار باشد.
نوع مطالعه:
اصیل |
موضوع مقاله:
آسیبهای اجتماعی دریافت: 1398/8/24 | پذیرش: 1399/11/27 | انتشار: 1400/6/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول