طرح مسئله: امروزه رویکرد پیشگیری اجتماع‌محور و ارتقاء سلامت روانی ـ اجتماعی در ایران به جایی رسیده است که نیاز به نشان دادن اعتبار و اثربخشی فعالیتها برای گسترش موقعیت کنونی آن شدیداً احساس می‌شود. این تحقیق، فرایند، برایند، اثر نهایی و چگونگی تحقق اهداف و نیز فعالیتهای برنامه پیشگیری اجتماع محور در استان آذربایجان شرقی را ارزشیابی نموده است. 
روش: این مطالعه به روش «شبه‌تجربی» از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل همسان انجام شده است. 5 محله تحت پوشش برنامه (در بدو تأسیس) به عنوان گروه آزمایش و همین تعداد محله همسان به عنوان گروه کنترل انتخاب شده‌اند. 
یافته‌‌‌ها: آزمون تفاوت میانگینها، اثر مداخله بر نگرش و کیفیت زندگی را نشان می‌دهد، در حالی‌که اثر بر میزان بروز معنی‌دار نیست. تحلیل پراکنش (آنالیز واریانس) دوراهه اثر اصلی نگرش و کیفیت زندگی را معنی‌دار و اثر تقابلی را تنها برای کیفیت زندگی معنی‌دار گزارش کرده است. با آزمون تحلیل ممیزی مشخص شد گروه‌بندی دارای قاعده مبتنی بر ضرایب متغیرهاست و در مجموع 61% افراد دو گروه آزمایش و کنترل، به درستی از هم تفکیک شده‌اند. مقدار مشارکت و تحقق اهداف در حد زیاد گزارش شده است.
بحث: برخلاف مدل منطقی سنتی که در آن عمل محله‌ای (در یک رابطه خطی) از طریق نگرش، موجب کاهش بروز و از آن طریق موجب ارتقاء کیفیت زندگی می‌شود، نتیجه این پژوهش فرضیه رابطه غیرخطی را مطرح می‌کند.