یکی از مسائل بسیار حساس که طبیب و روانپزشک اطفال با آن روبرو است خودکشی کودک و نوجوان است. این مسئله از نظر روند تفکر طفل و سنی که در آن اقدام به خودکشی می‌کند تفاسیر گوناگونی دارد که طبیب باید با آن آشنا بوده قادر به تعبیر باشد. زیرا در غیرآن‌صورت در اداره مسئله دچار اشتباه و سردرگمی گردیده بسیاری موارد حساس را مورد غفلت قرار خواهد داد.

از سوی دیگر، ما باید با واکنش والدین در این مورد آشنا بوده، قادر به هدایت ایشان باشیم. چه‌بسیارند والدینی که بدین اقدام طفل به دیده تحقیرآمیز و مسخره نگریسته، از جدی بودن مشکل ناآگاهند، نیز والدینی دیگر که پس از اقدام طفل دچار احساس گناه شدید شده از آن پس وی را مورد محافظتی افراط‌آمیز قرار می‌دهند، که این هم چاره کار نمی‌باشد.

مقاله حاضر ضمن مروری بر همه‌گیرشناسی خودکشی در بین کودکان و نوجوانان توصیه‌هایی به‌منظور پیشگیری و درمان این مشکل ارائه کرده است.