طرح مسأله: مطالعه حاضر در پی ارزیابی تغییرات رفاهی و شناسایی عوامل اقتصادی-اجتماعی تعیین‌کننده فقر در میان خانوارهای روستایی منتخب ایران است. بررسی تغییرات رفاهی خانوارهای منتخب روستایی برای دوره 82-1379 صورت گرفته است. یافته‌ها: بر اساس یافته‌های مطالعه، بالاترین سهم (40 درصد) مخارج زندگی در میان خانوارهای منتخب روستایی مربوط به مخارج خوراکی و دخانی می‌باشد. پس از هزینه خوراکی و دخانی، بالاترین سهم به هزینه مسکن تعلق دارد. مشخص شد متوسط مخارج سرانه سال 82 در تمامی دهک‌ها از متوسط مخارج سرانه سال 79 بیشتر است. نتایج: نتایج حاصل از شاخص فقر حاکی از آن بود که درصد افراد فقیر روستایی در سال‌های 1379 و 1382 به ترتیب 8/79 درصد و 8/45 درصد بوده است. نتایج حاصل از تخمین عوامل مؤثر بر فقر نشان داد که در مناطق روستایی با افزایش سن سرپرست خانوار، سرپرستی خانوار از سوی مردان، افزایش درآمد پولی و غیرپولی کشاورزی، انتقال اشتغال از سایر بخش‌ها به بخش زراعت، افزایش سطح تحصیلات سرپرست خانوار، احتمال این‌که یک خانوار از زیر خط فقر به بالای خط فقر ارتقاء یابد، افزایش می‌یابد؛ در حالی‌که افزایش بعد خانوار می‌تواند احتمال کاهش رفاه خانوارها را درپی داشته باشد.