طرح مسأله: جمعیّت شهری استان سیستان و بلوچستان در دو دهه اخیر به دلایلی از قبیل مهاجرت‌های روستایی ـ شهری و تبدیل برخی از روستاها به مراکز شهری دچار تغییر و تحولات شدیدی شده است. هدف پژوهش، بررسی عدم تعادل در سلسله مراتب شهری استان، علل رشد سریع جمعیّت برخی از شهرهای آن و مشکلات ناشی از گسستگی در نظام سلسله مراتبی شهرها است. روش: این پژوهش به روش «اسنادی، توصیفی و تحلیلی» انجام شده است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد سلسله مراتب شهری استان سیستان و بلوچستان بسیار نامتعادل و از نوع نخست‌شهری است. علاوه بر این، طی سال‌های اخیر (85 -1365) عدم تعادل و ناموزونی در سلسله مراتب شهری استان بیش‌تر شده است. نتایج: اختلاف بسیار زیاد شهرهای استان با نخست‌شهر منطقه و افزایش شهرهای کوچک از دهه 75 -1365 موجب عدم تعادل و فاصله نسبتاً زیاد شهرها از حد تعادل شده است. در صورت عدم توجه به شهرهای کوچک سلسله مراتب شهری استان به حالت بحرانی سوق پیدا خواهد کرد. توجه به شهرهای کوچک و متوسط و گسیل سرمایه‌ها، امکانات و خدمات به سمت این شهرها، در بلند مدت می‌تواند موجب کاهش عدم تعادل منطقه‌ای شده و سلسله مراتب شهری استان را به سمت «تعادل» هدایت نماید.