طرح مسأله: در پژوهش‌ها از زوایای مختلف به تاثیرات خانواده بر اعتیاد فرزندان پرداخته شده است. تحقیق کنونی به بررسی کیفیت رابطه ولی ـ فرزندی در نوجوانان دچار اعتیاد و مقایسه آن با نوجوانان عادی پرداخته است. روش تحقیق: جامعه آماری این پژوهش نوجوانان مراجعه‌کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر تهران می‌باشند که از بین آن‌ها 30 نوجوان انتخاب و پس از جلب رضایت آن‌ها، پرسش‌نامه‌ها جهت تکمیل در اختیار آن‌ها قرار داده شد. تعداد 30 نفر نوجوان غیرمعتاد نیز با رعایت همتاسازی از بین دانش‌آموزان مدارس راهنمایی شهر تهران انتخاب گردید. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه کیفیت رابطه ولی ـ فرزندی استفاده شد. یافته‌ها و نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که کیفیت رابطه ولی ـ فرزندی در نوجوانان خانواده‌های عادی در تمامی ابعاد رابطه، بهتر از نوجوانان دچار اعتیاد می‌باشد. کیفیت رابطه با پدر نوجوانان عادی در تمامی ابعاد رابطه بهتر از کیفیت رابطه با پدر نوجوانان دچار اعتیاد می‌باشد. کیفیت رابطه با مادر نوجوانان خانواده‌های عادی نیز جز در خرده مقیاس سردرگمی نقش، بهتر از کیفیت این رابطه در نوجوانان دچار اعتیاد می‌باشد. بین کیفیت رابطه با پدر و مادر نوجوانان خانواده‌های عادی تفاوت معناداری مشاهد نشد اما نوجوانان دارای اعتیاد کیفیت رابطه با مادرشان به گونه معناداری بهتر از کیفیت رابطه با پدرشان بود (سطح معنا داری 05/0 p £ در نظر گرفته شده بود).