جهانی شدن وجوه مختلفی دارد. یکی از مهم‌ترین وجوه آن که به شدت بر سازوکارهای نابرابری و فقر تاثیر می‌گذارد، تحرک و آزادسازی سرمایه است. این تحرک علاوه بر ایجاد محدودیت برای نیروی کار در جهت کسب حداقل‌های معیشتی، با قدرت چانه‌زنی بالای خود در زمینه کاهش مالیات‌ها، به کاهش قدرت دولت‌ها جهت برقراری حمایت‌های لازم اجتماعی از نیروی کار و مردمی، که به‌شدت از نابرابری‌ها رنج می‌برند، می‌شود. کاهش حمایت‌های اجتماعی، فقر درآمدی را به فقر قابلیتی تبدیل می‌کند و پیامد ناگزیر آن استمرار و تشدید در فقر و نابرابری است. بررسی ارقام مربوط به برخی از سازوکارهای مرتبط با فقر نیز در ایران موید همین اثرگذاری می‌باشد. جهانی شدن با رویکرد لیبرالی در این عرصه اثرات منفی زیادی بر سطح زندگی اکثریت مردم گذاشته است و بسیاری چاره کار را در تلاش جهت تغییر رویکرد جهانی شدن از رویکرد بازار محور به رویکرد مردم محور دانسته‌اند و چاره را در گام نخست در بازیابی قدرت دولت‌ها جهت برقراری گسترده حمایت‌های اجتماعی و اعمال نظارت‌های اجتماعی بر سرمایه می‌دانند.