طرح مسأله: در نظام‏های جدید رفاه اجتماعی، موضوع سرمایه اجتماعی اهمیت یافته است. دیگر نمی‏توان رفاه اجتماعی را صرفاَ توسط مؤلفه‏های مستقیم اقتصادی و مادی تضمین کرد و علاوه بر آن باید منابع جامعه مدنی از جمله سرمایه‏های اجتماعی گروههای مختلف مردم را فعال و بسیج کرد. مقاله حاضر، بر آن است تا رابطه سرمایه اجتماعی با رفاه اجتماعی را در شهر تهران مورد بررسی قرار دهد. روش تحقیق: روش این تحقیق پیمایشی است و از ابزار پرسشنامه برای گردآوری داده‌ها استفاده شده است. حجم نمونه مورد بررسی299 نفر شهروندان تهرانی است که به صورت نمونه‏گیری خوشه‏ای انتخاب شده‏اند. یافته‏ها: شاخص‏هایی از سرمایه اجتماعی که در جامعه مورد مطالعه، از وضعیت بهتری برخوردارند شاخص‏هایی هستند که به اصطلاح به آنها سرمایه اجتماعی سنتی می‏گویند و به وجوه سنتی جامعه مربوط می‌شوند (مشارکت غیررسمی مذهبی و خیریه‏ای) و شاخص‏هایی که با زندگی مدرن منطبق‏اند (سرمایه اجتماعی مدرن) از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستند (اعتماد نهادی، اعتماد تعمیم‏یافته، انسجام اجتماعی و مشارکت رسمی). نتایج: سرمایه اجتماعی، رابطه مثبتی با رفاه اجتماعی دارد. همچنین کلیه شاخص‏های مطرح در این تحقیق برای سرمایه اجتماعی ( اعتماد، هنجارهای اجتماعی و شبکه‏های اجتماعی) نیز با رفاه اجتماعی رابطه مثبتی دارند و نتایج بدست آمده منطبق با آراء پاتنام است.