بیان مسئله: پژوهش حاضر با هدف مقایسه نحوه گذران اوقات فراغت در بیکاران مصرف کننده مواد و بیکارانی که مواد مصرف نکرده‌اند و شناخت برخی عوامل پیش‌بینی‌کننده مصرف مواد در بیکاران انجام شده است. روش: این مطالعه علی ـ مقایسه‌ای در سال 86 انجام شد. 200 نفر از بیکاران مرد 20 تا 30 ساله مراجعه‌کننده به مراکز کاریابی شهر اصفهان با نمونه‌گیری خوشه‌ای از چهار مرکز کاریابی در نواحی چهارگانه شهر اصفهان مورد مطالعه قرار گرفتند. افراد به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول کسانی بودند که برای اولین بار در مدت بیکاری مواد مصرف کردند (65 نفر) و گروه دوم کسانی بودند که با وجود بیکاری به مدت حداقل 6ماه، هرگز مواد مصرف نکردند (135 نفر). دو گروه از نظر نحوه گذران اوقات فراغت با یکدیگر مقایسه گردیدند. یافته‌ها: ‌نتایج آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد تعداد ساعات گپ و گفت دوستانه با افراد معتادOR= 2/606, CI: 1/600-4/244 , p <0/001)) و تعداد ساعات گپ و گفت دوستانه با افراد غیرمعتاد OR= 1/122, CI: 1/025-1/229 , p=0/013)) می‌توانند پیش‌بینی‌کننده مصرف مواد در بیکاران باشند. نتیجه‌گیری‌: به نظر می‌رسد نظارت بر روابط افراد بیکار به پیشگیری از مصرف مواد در آن‌ها کمک کند.