طرح مسئله:. علی رغم اقدامات بسیاری که در بخش کاهش عرضه در کشور انجام شده است، به نظر می‌رسد هنوز شناسایی عواملی که بتواند منجر به پیشگیری از مصرف مواد شود، از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ نگرش دینی و خودکنترلی با گرایش به مصرف مواد بوده است. روش: گروه نمونه متشکل از 386 دانشجوی پسر دوره ‌کارشناسی دانشگاه تهران بوده است که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب گردیدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بوده است از «مقیاس تجدیدنظر شده‌‌‌ می‌بارگی مک‌اندرو» (MAC-R)، «مقیاس پذیرش اعتیاد» (AAS)، مقیاس دینداری و مقیاس تجدیدنظرشده‌ خودکنترلی. یافته‌ها تحلیل هم‌پراکنش (کوواریانس) چند متغیری نشان داد که بین سطح دینداری فرد و گرایش به مصرف مواد رابطه منفی معنی‌دار وجود دارد. همچنین بین خودکنترلی پایین و گرایش به مصرف مواد رابطه معنی‌دار مثبت وجود دارد. نتیجه‌گیری: دینداری می‌تواند از گرایش فرد به مصرف مواد پیشگیری نماید.از اینرو به والدین و مراکز آموزشی پیشنهاد می‌شود که با تقویت باورهای دینی در افراد در معرض خطر سوءمصرف مواد از احتمال گرایش آن‌ها به مصرف مواد جلوگیری شود.