Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

توسعه و رشد سریع اقتصادی، در زمینه‌های اجتماعی سه نتیجه عمده را بر جای می‌گذارد که عبارتند از: افزایش درآمد سرانه، تسرح رود حرکت به سمت شانوار هسته ای و افزایش میزان نسیی جمعیت مدرن و توسعه یافته در بخش اقتصادی، اما این رشد و توسعه با ایجاد سیستم اجتماعی مناسب با آن همراه نشده است " تا سال ١٩٩٥ چهار نوع بیمه تأمین اجتماعی در کره جنوبی ایجاد شده است: بیمه صدمات صنعتی (١٩٦٤)، بیمه خدمات درمانی (١٩٧٧)، برنامه بازنشستگی ملی ( ١٩٨٨ ) و بیمه بیکاری. این برنامه‌ها همراه با کمکهای گسترده بخش دولتی اساس نظام تأمین اجتماعی کره جنوبی را تشکیل می‌داده است. اما با سرعت گرفتن رشد اقتصادی، افزایش و سپس بروز بحران اقتصادی، این موضوع به وضوح به اثبات رسید که نظام تأمین اجتماعی کره جنوبی یاسخگوی نیازهای جامعه نیست. دولت کره به‌دلایل مختلف وارد یروسه ارتقای کیفی نظام تأمین اجتماعی شد و در این مسیر، سیستم بهداشت و درمان به عنوان نقطه شروع اصلاح سیستم تأمین اجتماعی مورد توجه قرار گرفت. در گذشته سیاست اصلی دولت در بخش بهداشت و درمان تنها بر ایجاد بیمارستانهای بزرگ عمومی در شهرهای بزرگ متمرکز شده بود، اما در دوره جدید، نخست هدفگذاری سیستم بهداشت و درمان ملی از تسهیل معالجه بیماریها به تسهیل امکان جلوگیری از بیماری تغییر یافت؛ دوم اینکه سیستم مراقبتهای بهداشتی جای خود را به سیستم مراقبت و مدیریت بهداشتی در تمام طول عمر، داد. سومین حرکت عمومی‌تر کردن سیستم دسترسی یکسان و آسان به‌امکانات بهداشتی و درمانی برای همگان بود. از سوی دیگر، با توسعه تکنولوژی صنایع وابسته به بهداشت و درمان، تلاش شد تا رقابت‌پذیری این صنعت افزایش یابد و آخرین اقدام برای ایجاد تغیبر کیفی در بخش بهداشت و درمان حاکم ساختن سیستم مراقبتی شدیدتر برای تضمین سلامتی تولیدات دارویی و غذایی بود. در واقع باید اذعان کرد مهم‌ترین اصلی که در نظام تأمین اجتماعی کره به فراموشی سپرده شده بود توجه کمتر به تحت پوشش کامل قرار دادن فقیرترین اقشار جامعه بود. بنابراین آنچه نیاز جامعه کره تا قبل از ایجاد تحول در نظام تأمین اجتماعی تلقی می‌شد، تنها افزایش کیفیت و تنوع بخشیدن به میزان خدمات ارائه شده نبود بلکه یکی از مسائل اساسی افزایش فراکیری نظام تأمین اجتماعی تا پایین‌ترین سطوح جامعه بود. البته در آن بین سیاست اصلی پرهیز از ارائه کمک مستقیم و افزایش استقلال و خود اتکایی طبقات ضعیف جامعه بود. همچنین سیاست جدید نظام تأمین اجتماعی کره جنوبی بیش از آنکه بر از دست رفته‌های انسان ( بیمه عمر، معالجه، بیمه بیکاری و...) تاکید کند بر ایجاد شغل، حغظ بهداثت و ارتقای سطح آموزش پرداخت. به عبارت بهتر، در سیستم جدید نگرش تامین آینده بیش از جبران گذشته مورد توجه قرار گرفت.

متن کامل [PDF 883 kb]   (1819 دریافت)