مقدمه: به دنبال رشد و گسترش بی‌رویۀ شهرها، رویکردهای متعددی برای تأمین وضعیت مطلوب زندگی برای نسل‌های امروز و آینده مطرح شد که یکی از این رویکردهای مهم‌، رویکرد شهر سالم است؛ اما ارزیابی اینکه چه شهری سالم است یا اینکه در مقابل سایر شهرها در چه سطحی از سلامت قرار دارد، هنوز مسأله‌ای پیچیده و مبهم است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی سکونتگاه شهری با رویکرد شهر سالم، در استان مازندران، صورت پذیرفته است. یافته‌ها: در این پژوهش، پس از بررسی ادبیات تحقیق، معیارهای شهر سالم با روش دلفی و میانگین برتری نسبی آن‌ها با روش آنتروپی تعیین شد. سپس به منظور ارزیابی سکونتگاه‌های شهری، از مدل‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره و روش‌های SAW و TOPSIS و LA استفاده شد. همچنین برای رسیدن به اجماع کلی، از روش کپ‌لند استفاده گردید.

  بحث : ارزیابی سکونتگاه‌های شهری استان مازندران با رویکرد شهر سالم، در این پژوهش، حاکی از آن است که سکونتگاه‌های شهری شهرستان بابل رتبۀ اول و سکونتگاه‌های شهری شهرستان‌های گلوگاه، نکا و سوادکوه رتبۀ آخر را دارند.