دوره 22، شماره 86 - ( 8-1401 )                   جلد 22 شماره 86 صفحات 233-195 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (1223 مشاهده)
 مقدمه: با تکیه بر همپوشانی چشمگیر مباحث مربوط به بهزیستی و انگیزش، در چارچوب موتیوونیا، انگیزش انسانها متأثر از تلفیق سه مؤلفه بهزیسته (ارزیابی کنونی از بهزیستی تجربه‌شده در گذشته)، بهزیستی (بهزیستی کنونی) و بهخواستی (بهزیستی مقصود برای آینده) تلقی می‌شود. با توجه به فرآیند بلندمدت آموزش زبان انگلیسی و ضرورت تلاش مضاعف و حفظ رفتار انگیزشی، پژوهش حاضر از یک سو تأثیر بهزیستی و بهخواستی به‌عنوان دو عامل اصلی چهارچوب موتیوونیا روی تمایل فراگیران به تلاش آتی و از سویی دیگر تأثیر بهزیستی حوزه آموزش زبان انگلیسی بر بهزیستی کلی فراگیران را موردمطالعه قرار می‌دهد.
روش: با روش پیمایش کمی، داده‌ها از طریق پرسشنامه محقق‌ساخته با 38 گویه رتبه‌ای و تعدادی متغیر جمعیت‌شناختی از 193 فراگیر زبان انگلیسی که به روش نمونه‌گیری در دسترس از میان دانشجویان رشته زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامشهر و دانش‌آموزان شش دبیرستان واقع در شهرستان بهارستان که علاوه بر فراگیری زبان انگلیسی در مدرسه در دوره‌های زبان مؤسسات خصوصی نیز شرکت داشتند، در طول پاییز 1398 جمع‌آوری شد. تحلیل داده‌ها به کمک نسخه 26 نرم‌افزار SPSS با تحلیل مدل رگرسیون خطی چندگانه و آزمون ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.
یافته‌ها: بهزیستی فراگیران در حوزه آموزش زبان و بهخواستی آنها هر دو با سطح معناداری کمتر از 1 درصد تأثیر مثبت و معناداری بر تمایل فراگیران به تلاش بیشتر در فراگیری زبان انگلیسی دارند. این در حالی است که تنها بهزیستی فراگیران در بستر آموزش زبان انگلیسی با سطح معناداری کمتر از یک درصد بر بهزیستی کلان زبان‌آموزان مؤثر بود.
بحث: نتایج پژوهش همسو با چارچوب موتیوونیا نشان داد سیاست‌گذاران بهزیستی و آموزش بایستی آماج نهایی هر حرکت انگیزشی را در راستای تلاش برای دست‌یابی به بهزیستی دانسته و برای افزایش عملکرد انگیزشی در فراگیران زبان انگلیسی به سیاست‌گذاریهای لازم برای ایجاد و ارتقاء بهخواستی و آموزش بهزیستی‌محور مبادرت کنند.
 
شماره‌ی مقاله: 6
متن کامل [PDF 648 kb]   (621 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (459 مشاهده)  
نوع مطالعه: اصیل | موضوع مقاله: بهزیستی
دریافت: 1399/11/3 | پذیرش: 1401/4/29 | انتشار: 1401/8/22

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.