دوره 19، شماره 75 - ( 11-1398 )                   جلد 19 شماره 75 صفحات 319-283 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (3042 مشاهده)
مقدمه: مسئله حاشیه‌نشینی نه‌تنها منجر به سیاه‌نمایی چهره بیرونی شهر می‌شود بلکه دارای عواقبی نامطلوب و جبران‌ناپذیرتر است. شناسایی آسیبهای اجتماعی ناشی از حاشیه‌نشینی، از مهم‌ترین مسائل شهری است که باید آن را موردتوجه قرار داد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان میزان حاشیه‌نشینی با آسیبهای اجتماعی شرق استان مازندران است.
روش: روش پژوهش از نوع کمی، پیمایشی بود. جامعه آماری شامل افراد ساکن مناطق حاشیه‌نشین شرق استان مازندران بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 384 نفر به‌عنوان حجم نمونه تعیین و با استفاده از شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای و سپس تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق‌ساخته بوده که تحلیل آن با مدل معادلات ساختاری و نرم‌افزار Amos صورت گرفت.
یافته‌ها: حاشیه‌نشینی بر شکل‌گیری آسیبهای اجتماعیگرایش به خشونت، مصرف مشروبات الکلی، قانون‌گریزی، احساس ناامنی، اختلالات روانی، اختلال در سلامت اجتماعی، گرایش به اعتیاد، بی‌اعتمادی، انزوای اجتماعی، ازخودبیگانگی اجتماعی، فقر اقتصادی و احساس محرومیت تأثیر مثبت دارد. همچنین نتایج معادلات ساختاری نشان‌گر برازش و قابل‌قبول بودن مدل نظری پژوهش بود.
بحث: پدیده حاشیه‌نشینی در مازندران حاصل و برونداد مشکلات اجتماعی و ساختاری درهم تنیده است و مسائل اجتماعی فراوانی را در پی دارد. لذا سیاست‌گذاران و مسئولان، باید در برنامه‌ریزی‌ها، توجه جدی‌تر و هماهنگ‌تری در جهت رفع نواقص و کاستیهای مناطق حاشیه‌نشین اعمال کنند.
متن کامل [PDF 549 kb]   (1839 دریافت)    
نوع مطالعه: اصیل | موضوع مقاله: حاشیه نشینی
دریافت: 1398/3/11 | پذیرش: 1398/7/29 | انتشار: 1399/3/4

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.