طرح مسأله: فناوری اطلاعات و ارتباطات همه حوزه‌های زندگی بشر، از جمله حوزه بهداشت و سلامت را تحت تاثیر قرار داده است. پزشکی از راه دور و همچنین فراگیر شدن نظام‌های تامین اجتماعی، مستلزم برخورداری از پایگاه‌های داده پیشرفته و روزآمد از شهروندان می‌باشد. میزان اهمیت داده‌های شخصی با توجه به نوع و ماهیت آن‌ها متفاوت است. داده‌های شخصی مربوط به سلامتی و خصوصیات وراثتی در زمره داده‌های شخصی حساس می‌باشند که باید با بالاترین استاندارهای امنیت اطلاعات نگهداری شوند و هرگونه تعدی به آن‌ها در اغلب نظام‌های حقوقی ممنوع و قابل عقاب است. بررسی و تحلیل نظام حقوقی متناسب با این قسم داده‌ها امروزه در عصر فناوری اطلاعات، ضرورت ویژه دارد و در تشکیل پرونده الکترونیکی سلامت نقش تعیین‌کننده ایفا می‌کند. روش: این تحقیق از نوع توصیفی ـ تحلیلی است که در آن سعی می‌شود با مراجعه به منابع حقوقی و قوانین نظام‌های مختلف حقوقی و مقایسه آن با قوانین و مقررات ایران کاستی‌های حقوق ایران نمایش داده شود. یافته‌ها و نتایج: در کشورهای مختلف دنیا سعی شده تا با وضع مقررات حمایتی ویژه، امنیت داده‌های مربوط به سلامتی و خصوصیات وراثتی را تامین کنند. برخلاف نظام‌های حقوقی پیشرو در زمینه حقوق فناوری اطلاعات، نظام حقوقی ایران حمایت مطلوبی از این قسم داده‌ها به‌عمل نیاورده است و برای روزآمد شدن و انطباق با استاندارهای جهانی نیازمند اصلاح است.