میزان بالای شیوع سوء‌مصرف مواد در ایران و پیامدهای روانی ـ اجتماعی آن ضرورت پژوهشهای همه‌جانبه را بیش از پیش نمایان ساخته است. با توجه به ساختار جمعیتی جوان ایران، یکی از گروههای در معرض خطر دانشجویان هستند و این امر در مورد گروهی از دانشجویان که به‌اقتضای شغل خویش دسترسی آسانتری به مواد و داروهای مختلف دارند (دانشجویان پزشکی) اهمیت بیشتری دارد. با توجه به نکته‌های یادشده، پژوهشگران فراوانی سو‌ءمصرف مواد بین دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد را در نیمه دوم سال ۱۳۸۰ مطالعه کرده‌اند. به این منظور، پرسشنامه‌ای شامل سؤالهایی درباره سن، جنسیت، وضعیت تأهل، محل سکونت، مقطع تحصیلی و مواد مصرفی احتمالی تهیه و بین ۱۱۲۶ دانشجوی پزشکی توزیع شد. از مجموع پرسشنامه‌ها، ۴۳۳ مورد تکمیل و برگشت داده شد و همین تعداد با استفاده از روشهای آماری غیرمؤلفه‌ای و به‌وسیله نرم‌افزار spss تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که بین متغیرهای جنسیت و سن با سوءمصرف مواد ارتباط معناداری وجود دارد و این امر در مردان شایعتر است، اما ارتباطی بین مقطع تحصیلی و محل سکونت دانشجویان با سوءمصرف مواد به‌دست نیامد. علاوه بر این، ارتباط معناداری بین سوءمصرف مواد و وضعیت تأهل و نیز بومی یا غیربومی بودن دانشجویان پیدا نشد.