مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی بازی‌درمانی کودک‌محور (CCPT) بر افزایش جرئت‌مندی و مهارتهای اجتماعی در کودکان طلاق پیش‌دبستانی انجام شد.
روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل همه کودکان طلاق پیش‌دبستانی شهر مهاباد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. ۲۰ کودک به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۰ نفر) موردمطالعه قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه (هر جلسه ۱ ساعت) به مدت پنج هفته تحت آموزش بازی‌درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. همچنین، داده‌ها با استفاده از مقیاس جرئتورزی گمبریل و ریچی (۱۹۷۵) و مقیاس درجه‌بندی مهارتهای اجتماعی تراسکات (۱۹۸۹) جمع‌آوری شدند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: با کنترل اثرات پیش‌آزمون، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش بازی‌درمانی منجر به تفاوت بین گروه آزمایش و گروه کنترل شده است. به این معنا که آموزش بازی‌درمانی، جرئت‌مندی و مهارتهای اجتماعی کودکان طلاق پیش‌دبستانی را بهبود بخشیده است.
بحث: بازی‌درمانی کودک‌محور می‌تواند عامل مؤثری در افزایش جرئتورزی و مهارتهای اجتماعی کودکان پیش‌دبستانی باشد. بنابراین این رویکرد درمانی توجه ویژه معلمان و متصدیان آموزشی را می‌طلبد.
