کبری بهداروندی شیخی، محمدمهدی شریعت باقری،
دوره ۱۹، شماره ۷۳ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
۱- کبری بهداروندی شیخی
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشاسی، گروه روان‌شناسی تربیتی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
۲- محمدمهدی شریعت باقری
دکتر روان‌شناس، گروه روان‌شناسی بالینی- تربیتی، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول)/
مقدمه: این پژوهش با هدف شناسایی رابطه بین خودتنظیمی هیجانی و مسئولیت‌پذیری با روابط اجتماعی دانش‌آموزان ششم ابتدایی منطقه ۱۹ شهر تهران انجام شد.
روش: جهت رسیدن به این پژوهش از دانش‌آموزان ابتدایی پایه ششم که در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بالغ‌بر ۲۲۵۰ نفر بودند، نمونه‌ای به تعداد ۳۲۷ نفر بر اساس جدول مورگان و به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای مرحله‌ای انتخاب شد. پرسشنامه روابط اجتماعی حقیقیان (۱۳۹۲)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدن (۲۰۱۰) و پرسشنامه مسئولیت‌پذیری نعمتی (۱۳۸۰) در گروه نمونه اجرا شد. سپس داده‌ها جمع‌آوری و با روش‌های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندمتغیره بررسی و تحلیل شدند.
یافته‌ها: بین خودتنظیمی هیجانی و روابط اجتماعی در دانش‌آموزان رابطه معنی‌داری وجود دارد. از بین مؤلفه‌های خودتنظیمی هیجانی در پیش‌بینی روابط اجتماعی دانش‌آموزان بیشترین سهم را مؤلفه «تحمل» داشته است. از طرفی نتایج نشان داد بین مسئولیت‌پذیری و روابط اجتماعی نیز رابطه مثبت و معنی‌داری وجود داشته است. مسئولیت‌پذیری به‌خوبی قادر است این روابط را تبیین کند. درزمینه بررسی رابطه خودتنظیمی هیجانی با روابط اجتماعی نیز بین تمامی مؤلفه‌های خودتنظیمی هیجانی با روابط اجتماعی هیچ رابطه معنی‌داری یافت نشد.
بحث: خودتنظیمی هیجانی و مهارت مسئولیت‌پذیری ازجمله مهارت‌های مهم و اساسی است که از سنین کودکی باید به فرزندان آموخت.
