طرح مسأله: مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر آموزش مهارت‌های زندگی بر عوامل خطرساز مصرف مواد در نوجوانان در معرض خطر طراحی شده است. روش: نمونه تحقیق حاضر شامل ۷۰ نفر از دانش آموزان سال اول متوسطه منطقه ۱۹ تهران بود که با استفاده از روش خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله (۳۵=n) و کنترل (۳۵=n) قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، پرسش‌نامه عوامل خطرساز و حفاظت‌کننده مصرف مواد و پرسش‌نامه بررسی وضعیت مصرف الکل، سیگار و سایر مواد را تکمیل کردند. یافته‌ها: نوجوانانی که آموزش مهارت‌های زندگی را دریافت کرده بودند در ارزیابی پس از مداخله تغییر معناداری در خود پنداره،‌ مهارت‌های خود کنترلی، مهارت‌های اجتماعی، احساس کنترل درونی و نگرش منفی نسبت به مواد نشان دادند. اماآموزش مهارت‌های زندگی تأثیر معناداری بر عوامل خطرساز اجتماعی نداشت. نتایج: آموزش مهارت‌های زندگی در کوتاه مدت می‌تواند تغییر معناداری در عوامل میانجی مصرف مواد ایجاد نماید، ولی تغییرات پایدار در رفتار مصرف مستلزم زمان طولانی‌تر و تکرار و استمرار برنامه آموزشی است.

مقدمه: پیگیری، پیشگیری و درمان خودکشی در سنین کودکی و نوجوانی، با توجه به افزایش میزان خطر خودکشی با افزایش سن امری ضروری به نظر می‌رسد. هدف از مطالعه مروری حاضر، بررسی عوامل خطر و محافظتی خودکشی و مداخلات روان‌شناختی به‌منظور پیشگیری از خودکشی در نوجوانان ایرانی است.
روش: نتایج این مطالعه با بررسی و مقایسه مقالات چاپ‌شده معتبر داخلی و خارجی به دست آمده است. با جستجوی کلیدواژه‌های «خودکشی»، «نوجوان»، «دانش‌آموز» و «ایران» و معادل انگلیسی آنها، در بانکهای اطلاعاتی ایرانی و خارجی ازجمله: Ensani، SID، Magiran، Noormags، Google Scholar، Scopus،PubMed، Sciencedirect همه مقالات موردبررسی قرار گرفت. با حذف مطالعات تکراری و غیرمرتبط، ۴۸ مقاله دارای معیارهای ورود به مطالعه، مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: مطالعات در دو حیطه ۱) بررسی عوامل محافظتی و عوامل خطر یا زمینه‌ساز متغیرهای مرتبط با خودکشی و ۲) مداخلات روان‌شناختی به‌منظور پیشگیری از خودکشی دسته‌بندی شدند. عوامل زمینه‌ساز خودکشی در دو گروه عوامل فردی و زمینه‌ای قرار می‌گیرد. همچنین مدلی از عوامل مرتبط با افکار و رفتار خودکشی در نوجوانان ترسیم شد که رفتار خودکشی را درنتیجه تعامل عوامل رشدی، روان‌شناختی، محیطی، خانوادگی و اجتماعی-فرهنگی نشان می‌دهد.
بحث: بر اساس یافته‌های این مطالعه، با توجه به اثربخشی مداخلات روان‌شناختی در مطالعات به‌منظور کاهش خودکشی، تدوین و اجرای برنامه‌های آموزشی با کاهش میزان و شیوع افکار و رفتار خودکشی منتج به ارتقا و بهبود سلامت عمومی افراد جامعه خواهد شد؛ امری که بر لزوم توجه به آن در سنین ابتدایی مدرسه در کودکان و نوجوانان تأکید می‌شود.