طرح مسأله: شاخص توسعه انسانی یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها با توجه به جایگاه و نقش موثر نیروی انسانی در راستای برنامه‌های توسعه، ترسیم نمای کلی از کشور در افق ۱۴۰۴، ضروت تاکید و توجه بیشتر به ابعاد انسانی توسعه استان‌ها، به‌ویژه برای استان‌هایی کم‌برخوردار را آشکار می‌نماید. در این راستا، مقاله حاضر به‌منظور سنجش جایگاه عامل انسانی در توسعه استان سیستان و بلوچستان به بررسی و تحلیل شاخص توسعه انسانی در استان می‌پردازد
روش: روش تحقیق حاضر "توصیفی ـ تحلیلی" است که با استفاده از اطلاعات برگرفته از سالنامه‌های آماری، مراکز آموزشی و بهداشتی استان طی سال‌های ۱۳۸۵-۱۳۷۵، صورت گرفته است.
یافته‌ها: یافته‌های این مطالعه بیان‌گر آن است که طی دوره زمانی مورد بررسی، شاخص توسعه انسانی دارای روند افزایش بطئی بوده و درنتیجه بهبود شاخص‌های امید به زندگی و آموزش استان از ۴۲/۰ به ۴۷/۰ بالغ گشته است.
نتایج: شاخص درآمد نتوانسته سهم قابل قبولی در روند شاخص توسعه انسانی استان داشته باشد. لذا توجه به سیاست‌ها و راهکارهایی جهت افزایش درآمد سرانه خانوارها ضروری می‌باشد.
