یکی از بزرگ‌ترین حوادث غیرمترقبه در سالهای اخیر در جمهوری ارمنستان رخ داد. مقاله حاضر با بررسی مطالعات گسترده‌ای که پس از وقوع حادثه در این کشور انجام شده،ضمن ارائه گزارشی مستند از آثار و پیامدهای روانی حادثه بر کودکان، روشها و اقداماتی را به منظور کنترل درمان عارض روانی صوت‌گرفته مطرح کرده است. نکته مهم و حائز اهمیت در این مقاله نشان دادن عوارض حاصل از سیاستهای پس از وقوع حادثه ست که دامن‌گیر کودکانی شد که یا بی‌سرپرست شدند و یا پدر و مادر خود را گم ‌کردند. 

ممکن است در بازسازی زمین‌لرزه در ذهن، مفروض کردن رابطه جنسیت با این مقوله نامربوط به نظر رسد. «خشونت ناگزیر» (The tyranny of urgent) می‌تواند مقوله جنسیت را گونه‌ای تجمل جلوه دهد، اما هدف و نیت این مقاله آزمودن جانگاه جنسیت در سنجش استعداد آسیب‌پذیری و تسکین و تخفیف زلزله است. در متن مقاله موارد متعددی از تحلیل جنسیتی ارائه می‌شود که به آسیب‌پذیری زنان در برخی حوادث و رخدادها می‌پردازد. سپس به توصیه‌های لازم در باب آگاهی جنسیتی (gender-aware) که موجب تخفیف و کاهش آلام می‌شود پرداخته می‌شود و بعد درباره مرکزیت جنسیت در فجایع و بلایا از نظر سیاستهای تصمیم‌گیری و روشهای اجرایی بحث می‌شود. در ادامه، به قابلیت بالقوه تبدیل‌شوندگی (Transformative potential) موجود در بلایای زلزله، در ارزیابی و بازبینی رابطه جنسیت و بلایا اشاره خواهد شد.