نرگس پورطالب، سیده بهناز موسویان النجق، سمیه غنی زاده، شیرین دیلمقانی،
دوره ۲۲، شماره ۸۷ - ( ۱۱-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: شادی و نشاط گامی اساسی برای تغییر جوامع و اجتماعات شهری و روستایی و تحول و تکامل درونی انسانهاست. شادی و نشاط، گمشده انسان معاصر و مطلوب مشترک همه انسانها است. انسان موجودی هدفمند و جویای نشاط (شادکامی)، خوشبختی و سعادت است و تا زمانی که به آنچه می‌خواهد دست نیابد احساس نشاط، خوشبختی و سعادت نمی‌کند. شادبودن اجتماعات انسانی یکی از عوامل مؤثر بر توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی است و باعث توسعه پایدار می‌شود. تحقیق حاضر با رویکرد اجتماعی پدیدارشناختی و با هدف بررسی تجربیات روان‌شناسان از نشاط اجتماعی انجام گرفت.
روش: اطلاعات با استفاده از مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته از شانزده روان‌شناس دارای مدرک دکتری و با سابقه حداقل پنج سال تدریس در سطح آکادمیک گردآوری شد. برای تحلیل داده‌ها از روش پدیدارشناسی اسمیت استفاده شد.
یافته‌ها: در این تحقیق، از داده‌ها ۸ مقوله اصلی و ۴۶ مقوله فرعی استخراج شد. نتایج نشان داد که در برخی مقوله‌های فرعی نظیر تعریف نشاط اجتماعی، پیامدها، موانع و علل، بین نظر روان‌شناسان با پیشینه پژوهش تا حدودی همسویی وجود دارد؛ ولی در راهکارها نتایج متفاوتی دیده می‌شود. روان‌شناسان بر اساس دیدگاه روان‌شناسی و تجارب خود راهکارهای مختلفی برای والدین و سازمانها در سطح خرد و کلان پیشنهاد کرده‌اند. ازجمله، راهکارهای پیشنهادی آنان می‌توان به سیاسی‌نکردن نشاط اجتماعی، دقت در انتخاب مسئولان و شایسته‌سالاری، کاهش فاصله طبقات اجتماعی، سامان‌بخشیدن به وضعیت اقتصادی، داشتن نگاه علمی به مسئله نشاط اجتماعی و چند راهکار دیگر اشاره کرد.
بحث: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد، روان‌شناسان نشاط اجتماعی را به‌صورت سازه‌ای چندبعدی تعریف می‌کنند که در سه وجه هیجانی، شناختی و گرایش به عمل متعهدانه نمود می‌یابد و شامل پویایی و تحرک تک‌تک افراد جامعه، احساس امنیت و احساس تعلق به بافت است. درنهایت این‌که نتایج حاصل از این پژوهش راهگشای تحقیقات بیشتر در حوزه مداخلات مربوط به نشاط اجتماعی خواهد بود.
