طرح مسئله: این مقاله به بررسی رابطه با جنس مخالف وعوامل مرتبط با آن در میان دانشجویان واحدهای منطقه ۸ دانشگاه آزاد اسلامی می‌پردازد و تلاش می‌کند به این پرسش‌ها پاسخ دهد: نوع گرایش رفتاری دختران وپسران در برقراری رابطه با هم چیست و چه علت‌هایی می‌تواند داشته باشد و برای بروز این رفتارها چگونه عمل می‌کنند؟ روش تحقیق: این پژوهش با روش پیمایش انجام گرفته و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل درکلیه واحدهای منطقه ۸ دانشگاه آزاد اسلامی می‌باشد. حجم نمونه ۴۸۶ نفر بوده است که با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم وارد مطالعه شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌ای پژوهشگرساخته متشکل از ۴۷ گویه استفاده شد. یافته‌ها: جنسیت دراین پژوهش بالاترین همبستگی را با نوع روابط داشته و بعد از آن به ترتیب محل سکونت، سن، دینداریِ فرد، دینداریِ خانواده، گرایش به نوع حجاب، وضعیت تأهل، گرایش به نوع برنامه ماهواره، گرایش به رسانه‌ها، حوزه‌های علمی، نحوه استفاده از اینترنت، گرایش به نوع برنامه تلویزیونی، نوع الگو یا گروه مرجع، شرایط انضباطی حاکم بر دانشگاه و شرایط دوستان قرارداشتند. به طورکلی۵۴/۰ از روابط با متغیرهای مذکور تبیین شد. نتایج: بین گرایش به رسانه‌ها، نحوه استفاده از اینترنت، شرایط دوستان، گرایش به نوع حجاب، مذهبی بودن پاسخگویان و خانواده آنها و گرایش به رابطه با جنس مخالف رابطه معنی‌داری وجود دارد. همچنین بین دانشجویان حوزه‌های علمی گوناگون و نیز دختران و پسران در گرایش به رابطه با جنس مخالف تفاوت معنی‌داری وجود دارد.
