طرح مسأله: مقاله حاضر به تعریف سه مفهوم کلیدی فرهنگ قومی، سرمایه فرهنگی و گردشگری پرداخته، آن‌گاه کوشیده است تا با طرحِ کارپایه یا چارچوب مفهومیِ برآمده از ترکیب این سه مفهوم کلیدی، پیش فرض اصلی مقاله یعنی اهمیت فرهنگ قومی به عنوان بخشی از سرمایه فرهنگی هر جامعه را مورد بحث قرار دهد تاکید بر ارزش افزوده و ضریب فزاینده درآمد و اشتغال در بحث گردشگری نشان‌دهنده ارتباط عوامل اجتماعی ـ فرهنگی و متغیرهای اقتصادی است. روش: مقاله حاضر در چارچوب کلی روش اسنادی می‌گنجد و بر مرور مهم‌ترین منابع در دسترس استوار است. مقاله کوشیده است تا ارتباط منطقی سه مفهوم کلیدی را از یک‌سو مورد بررسی قرار دهد و از سوی دیگر آن‌ها را به شرایط خاص ایران ربط داده از جایگاه رفیع ایران در عرصه گردشگری سخن به میان آورد. نتایج: ایران از جمله کشور مستعد گردشگری در سطح جهان ارزیابی می‌شود. فولکلور یا فرهنگ قومی یکی از چند محور مهم برنامه‌ریزی گردشگری در ایران به شمار می‌رود. ضروری است با توجیه فرهنگ قومی به‌عنوان سرمایه فرهنگی، گردشگری در قالب یکی از مهم‌ترین منابع درآمدزادی مغفول مانده کشور مورد توجه قرار گیرد.
