مقدمه: سکونتگاههای خودروی اقماری در حومه کلان شهرها با مجموعهای از مسائل مواجه‌اند که فقط به موضوعات کالبدی آن ختم نشده بلکه به معضلات اجتماعی و فرهنگی نیز مربوط میشود. پیامد این وضعیت کنارهگیری افراد ساکن از جریان اصلی جامعه است که در همین ر‌استا، مقاله حاضر به بررسی رابطه میان ویژگیهای فیزیکی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این سکونتگاهها و "احساس طرد اجتماعی" میپردازد.
روش: در پژوهش حاضر از روش پیمایش و تکنیک پرسشنامه استفاده شده و اطلاعات لازم برای این تحقیق از طریق نمونهگیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای و مصاحبه با ۳۰۰ نفر از جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله مساعدترین محلات تا محلات کمتر مساعد شهر پاکدشت جمع‌آوری شده است.
یافته ها: ارزیابی جوانان ساکن در پاکدشت از تشخص محل سکونتشان «نسبتاً نامناسب» است. همچنین در ارزیابی «تشخص محله‌ای»، نقش مؤلفههای اجتماعی و فرهنگی نسبت به ارزشهای فیزیکی و اقتصادی بیشتر بوده به گونه‌ای که بیش از نیمی از پاسخگویان، دارای احساس داغ‌خوردگی محله‌ای بوده و از طرد اجتماعی و روانی رنج میبردهاند.
بحث: نتایج حاکی است، مؤلفهای که به‌طور مستقیم منجر به احساس طرد اجتماعی میشود، ارزیابی جوانان از تشخص محله‌ای نیست؛ بلکه این ارزیابی، زمانی که با احساس داغننگی که افراد نسبت به محلاتشان دارند همراه شود تأثیرگذار میشود. بنابراین، مهم آن داغ ننگی است که افراد از جانب دیگران احساس میکنند؛ داغ ننگی که عمیقاٌ تحقیرکننده است
