مریم رنجبر، علی اکبر سلیمانی، بهرام صالح صدقپور، فرحناز محمدی شاهبلاغی، داگلاس پیتون، مهدی نوروزی،
دوره ۱۸، شماره ۶۹ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: خطر بالای وقوع زلزله، شدت پیامدهای ناگوار آن و ناموفق بودن سیاستهای مربوط به کاهش خسارتها و افزایش آمادگی جوامع آسیب‌پذیر در برابر این مخاطره، نشان می‌دهد که باید نقش و تأثیر بستر اجتماعی را در گروههای در معرض خطر، بیشتر موردبررسی قرار داد. در سالهای اخیر، اعتماد اجتماعی را به‌عنوان یکی از عوامل مهم و مؤثر بر رفتارهای مردم در جامعه تلقی کرده‌اند. این مطالعه با هدف بررسی رابطه میان اعتماد اجتماعی با قصد و رفتار آمادگی مردم تهران در برابر زلزله انجام شده است.
روش: این پژوهش، یک مطالعه مقطعی با مشارکت ۳۶۹ خانوار تهرانی (۹۶-۱۳۹۵) به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی‌شده از مناطق منتخب شهر تهران بوده است. از نسخه فارسی دارای اعتبار و روایی مناسب پرسشنامه آمادگی عمومی در برابر زلزله و چک‌لیست استاندارد رفتارهای آمادگی در برابر زلزله برای گردآوری داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندمتغیره نشان داد که اعتماد اجتماعی مهم‌ترین عامل پیش‌بینی کننده تغییرات قصد آمادگی و قصد آمادگی واسطه میان ارتباط اعتماد اجتماعی با رفتارهای واقعی آمادگی در مردم تهران است.
بحث: تغییر دادن رفتار آمادگی در برابر زلزله با توجه هم‌زمان به ویژگیهای فردی و روابط موجود در شبکه‌های اجتماعی اعضای جامعه امکان‌پذیر است؛ بنابراین، یکی از راههای مؤثر در جهت افزایش مطلوب قصد و رفتار آمادگی مردم در برابر زلزله، ارتقای سطح اعتماد در جامعه است.
