---

اولین گزارش ملی توسعه انسانی ایران (سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، ۱۳۷۸) تصویری دلگرم‌کننده از وضعیت نیروی انسانی و برخی شاخص‌های ضمنی اجتماعی ارائه می‌کند. اما به نظر می‌‌رسد که با گسترش دامنه تعاریف و کاربرد شاخص‌های جدید، این تصویر چندان دلگرم‌کننده نباشد. بی‌تردید ارزیابی دقیق ویژگی‌های انسانی و پتانسیل‌های اجتماعی جامعه بر تعریف جامعه و زیرمجموعه‌های آن، غایت زندگی اجتماعی، تعریف عملکرد نظام اجتماعی و شاخص‌های اندازه‌گیری آن مبتنی است. در این مقاله سعی شده است با استفاده از برخی شاخص‌های اجتماعی و استناد به آمار و ارقام رسمی، ابعادی دیگر از کیفیت واقعی زندگی اجتماعی ایران ارزیابی شود. هدف این مقاله به‌هیچ‌وجه تشکیک در صحت و سقم آمار و ارقام رسمی و قدرت توضیح‌دهندگی شاخص‌های توسعه انسانی نیست تا دستاوردهای اساسی دولت یا بخش خصوصی را زیر سؤال ببرد. پیام اصلی این مقاله را باید دعوتی به فراختر کردن دامنه شاخص‌های اجتماعی و تلاش در جهت ساخت شاخص‌های ترکیبی دانست.

---

مقدمه: کاربرد راه‌حل‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات برای موفقیت اجرای سیاست‌های اجتماعی، شامل اصلاح امنیت اجتماعی و طراحی و مدیریت استراتژیک برنامه‌های امنیت اجتماعی، ضروری است. بنا به این ضرورت، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر ICT بر احساس امنیت اجتماعی شهروندان پرداخته است.
روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، پیمایشی است. جامعه مورد بررسی در این تحقیق، شهروندان منطقه ۲ ارومیه بودند که از بین آن‌ها ۳۲۷ نفر با استفاده از جدول مورگان، به عنوان حجم نمونه برآورد شدند و با تلفیقی از روش‌های نمونه‌گیری تصادفی ساده، طبقه‌بندی‌شده و نظام‌مند، انتخاب و پیمایش شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که فناوری اطلاعات و ارتباطات بر امنیت اجتماعی، تأثیر مثبت دارد و از بین سه مؤلفه امنیت اجتماعی (اعتماد شهروندان، هویت‌خواهی اجتماعی و فقر اقتصادی)، بیشترین تأثیر آن، بر مؤلفۀ اعتماد اجتماعی است.
بحث: با توجه به یافته‌های این مطالعه، اگر از فناوری ارتباطات و اطلاعات به درستی استفاده شود، می‌تواند به عنوان ابزار توانمندسازی در جهت توسعۀ امنیت اجتماعی جامع تر، مطرح شود.

---